دلـــــــــــــــــــــــ ــــــــــم تنگه

[sting]

درد يک پنجره را پنجره ها مي فهمند
معني کور شدن را گره ها مي فهمند

سخت بالا بروي ، ساده بيايي پايين
قصه تلخ مرا سُرسُره ها مي فهمند

يک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بيشتر از حنجره ها مي فهمند

آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا
مردم از خواندن اين تذکره ها مي فهمند

نه نفهميد کسي منزلت شمس مرا
قرن ها بعد در آن کنگره ها مي فهمند​

 

[sting]

حال مرا مپرس، چيزي مهم که نيست...اين دلشکستگي، اقرار بيکسيستدرگير من مشو، همدم نميشومحوا مرا ببخش... آدم نميشوم...

 

[sting]

تقصير تو نبود، نه من نه بخت خودتو عشق خط زدي، من خواستم نشددرگير عادتم، سرگرم خود شدمدر مرز يک سقوط، ديگر نه تو نه من

 

[sting]

از پشت اين سکوت، از اين نقاب و نقشحال مرا بفهم، جرم مرا ببخشامروز بهترم... حوا بيا ببين دلتنگ من مباش، من مرده ام... همين!

 

[sting]

شکل خودم شدم... تلخ و بدون ره
در انتهاي خويش، حال مرا بفهم
شکلي شبيه خود، با چشم گريه سوز
باور نميکنم، آئينه را هنوز...​

 

[sting]

مثل يک گنجشک زخمي در هواي بيکسي بي رمق نوک ميزنم بر سيب کال زندگي

 

[sting]

در همين بازي گل يا پوچ دل وا مانده امکيش و ماتم ميکند رندان فال زندگيعابري هم در گذر از کوچه ي ما هر زمانباخودش حرفي زند از ابتذال زندگي

 

[sting]

عاشق نشدي زاهد، ديوانه چه ميداني؟
در شعله نرقصيدي، پروانه چه ميداني؟
لبريز مي غمها، شد ساغر جان من
خنديدي و بگذشتي، پيمانه چه ميداني؟
يک سلسله ديوانه، افسون نگاه او
اي غافل از آن جادو! افسانه چه ميداني؟
من مست مي عشقم، بس توبه که بشکستم
راهم مزن اي عابد! ميخانه چه ميداني؟
عاشق شو و مستي کن، ترک همه هستي کن
اي بت نپرستيده..! بت خانه چه ميداني؟
تو سنگ سيه بوسي، من چشم سياهي را
مقصود، يکي باشد، بيگانه..! چه ميداني؟
دستار، گروگان ده، در پاي بتي، جان ده
اما تو ز جان، غافل..! جانانه چه ميداني؟
ضايع چه کني شب را؟ لب، ذاکر و دل، غافل
تو، ره به خدا بردن، مستانه چه ميداني

 

[sting]

ادمک خر نشوي گريه کنيکل دنيا يه سراب بخندان خدايي که بزرگش خوانديبه خدا مثله تو تنهاست بخندادمک تنها نشين، پرواز کنعشق را از جهان اغاز کنادمک اسمان در بر گيرمرگ در کمين است،دفتر عشق را دوباره باز کنادمک تنهايي سخته بخدادل من ميگيره اينجا بخداادمک دلم برات تنگ شده است۰ادمک قدر تورو دارم بخدافکر کن درد تو ارزشمند است۰فکر کن گريه چه زيباست، بخندتازه انگار که فرداست ، بخندراستي آنچه به يادت داديمپر زدن نيست که درجاست ، بخندآدمک نغمه ي آغاز نخوانبه خدا آخر دنياست ، بخند....

 

[sting]

بايد فراموشت کنم چنديست تمرين مي کنممن مي توانم ،مي شود آرام تلقين مي کنمبا عکسهاي ديگري تا صبح صحبت مي کنمبا آن اتاق خويش را بيهوده تزيين مي کنمسخت است اما مي شود در نقش يک عاقل رومشب نه دعايت مي کنم نه صبح نفرين مي کنمحالم نه اصلا خوب نيست تا بعد بهتر مي شودفکري براي اين دل تنهاي غمگين مي کنممن مي پذيرم رفته اي و برنمي گردي همينخود را براي درک اين، صد بار تحسين مي کنماز جنب وجوش افتاده ام ديگر نمي گويم به خود :وقتي عروسي مي کند، اين مي کنم آن مي کنمخوابم نمي آيد ولي از ترس بيداري به زوربا لطف قرص قد نقل يک خواب رنگين مي کنماين درد زرد بي کسي بر شانه جا خوش کرده استاز روي عادت دوستي با بار سنگين مي کنمهر چه دعا کردم نشد شايد کسي آمين نگفتحالا تقاضاي دلي سرشار از آمين مي کنمنه اسب،نه باران،نه مرد،تنهاييم و اين دائميستاسب حقيقت را خودم با اين نشان زين مي کنميا مي برم ، يا باز هم نقش شکستي تلخ رادر خاطرات تلخ خود با رنج آذين مي کنمحالا نه تو مال مني،نه خواستي سهمت شوماين مشکل من بود و هست در عشق گلچين مي کنمکم کم ز يادم مي روي اين روزگار و رسم اوستاين جمله را با تلخي اش صد بارتضمين مي کنم..

 

[sting]

آنقــدر مرا سرد کرداز خودش .. از عشق ..کــه حالا بــه جاي دلبستن يخ بسته امآهاي !!! روي احساسم پا نگذاريــد ..ليز مي‌‌خوريــد

 

[sting]

خیره شدم، به اون روزا / به خاطراتِ خوب و بد

غصّه نخور ، دلم آخه / از تو خطایی سر نزد

آهای غریبِ بی وفا / ببین چی آوردی سرم

چطور میتونم عشقتُ / این روزا از ، یاد ببرم!


نگفتی از چی دلخوری / دلت بهونه گیر شده

نگفتی با کی دمخوری / چشمِ تو از من سیر شده!

شبا خیالِ عشقی پاک / رفیقِ رویای منِ

یه ذرّه شبیه تو نیست / اون همه دنیای منه

غریبه ، آهای غریبِ بی وفایی / دلم پره ازت خدایی

چی دارم از تو جز جدایی

دیگه نمیشناسی منو / قلبِ تو مالِ مردمِ

اینکه میگم عاشقتم / برای بار چندمِ

دوست نداری دعا کنم / یه روز به بن بست بخوری

از یکی از بدتر از خودت / یه روزی رودست بخوری


راهتُ کج کردی برو / بی مهری علاجِ توئه

هرکی که مهربونی کرد / فکر نکن محتاجِ توئه!

گوشه ی خاطراتتم / یادی ازم نکن برو

میری تو از شرم چشام / سرتو خم نکن برو

غریبه ، آهای غریبِ بی وفایی / دلم پره ازت خدایی
چی دارم از تو جز جدایی ​

 

[sting]

من هر جا بمانم مثل آب راکد می گندمباید مسافر بودو همیشه در راه بودهیچ شهری آخرین شهر نیستو هیچ چشمه ای آخرین چشمه نیستمن مرد راه و سفرمولگرد و کوله بار بر دوش ...

 

[sting]

دل به دريا ميزنم در قيل و قال زندگيخسته از پژمردنم پشت خيال زندگيدر اتاق فکر من، آيينه تابوتم شدهدر نبردم، در کما، با احتمال زندگيکفشهايم رو به فردا پشت در کز کرده اندبنده ي ديروزم و حل سوال زندگيمثل يک گنجشک زخمي در هواي بيکسيبي رمق نوک ميزنم بر سيب کال زندگيدر همين بازي گل يا پوچ دل وا مانده امکيش و ماتم ميکند رندان فال زندگيعابري هم در گذر از کوچه ي ما هر زمانباخودش حرفي زند از ابتذال زندگي

 

[sting]

حال مرا مپرس، چيزي مهم که نيست...اين دلشکستگي، اقرار بيکسيستدرگير من مشو، همدم نميشومحوا مرا ببخش... آدم نميشوم...*****تقصير تو نبود، نه من نه بخت خودتو عشق خط زدي، من خواستم نشددرگير عادتم، سرگرم خود شدمدر مرز يک سقوط، ديگر نه تو نه من...*****از پشت اين سکوت، از اين نقاب و نقشحال مرا بفهم، جرم مرا ببخشامروز بهترم... حوا بيا ببين دلتنگ من مباش، من مرده ام... همين!*****شکل خودم شدم... تلخ و بدون رهدر انتهاي خويش، حال مرا بفهمشکلي شبيه خود، با چشم گريه سوزباور نميکنم، آئينه را هنوز...*****از پشت اين سکوت، از اين نقاب و نقشحال مرا بفهم، جرم مرا ببخشامروز بهترم، حوا بيا ببيندلتنگ من مباش، من مرده ام... همين

 

[sting]

بايد فراموشت کنم چنديست تمرين مي کنم
من مي توانم ،مي شود آرام تلقين مي کنم

با عکسهاي ديگري تا صبح صحبت مي کنم
با آن اتاق خويش را بيهوده تزيين مي کنم

سخت است اما مي شود در نقش يک عاقل روم
شب نه دعايت مي کنم نه صبح نفرين مي کنم

حالم نه اصلا خوب نيست تا بعد بهتر مي شود
فکري براي اين دل تنهاي غمگين مي کنم

من مي پذيرم رفته اي و برنمي گردي همين
خود را براي درک اين، صد بار تحسين مي کنم

از جنب وجوش افتاده ام ديگر نمي گويم به خود :
وقتي عروسي مي کند، اين مي کنم آن مي کنم

خوابم نمي آيد ولي از ترس بيداري به زور
با لطف قرص قد نقل يک خواب رنگين مي کنم

اين درد زرد بي کسي بر شانه جا خوش کرده است
از روي عادت دوستي با بار سنگين مي کنم

هر چه دعا کردم نشد شايد کسي آمين نگفت
حالا تقاضاي دلي سرشار از آمين مي کنم

نه اسب،نه باران،نه مرد،تنهاييم و اين دائميست
اسب حقيقت را خودم با اين نشان زين مي کنم

يا مي برم ، يا باز هم نقش شکستي تلخ را
در خاطرات تلخ خود با رنج آذين مي کنم

حالا نه تو مال مني،نه خواستي سهمت شوم
اين مشکل من بود و هست در عشق گلچين مي کنم

کم کم ز يادم مي روي اين روزگار و رسم اوست
اين جمله را با تلخي اش صد بارتضمين مي کنم..​