سمفونی رنگ ها ...

[نگآر]

عینک سیاهم را در سفر گم کردم.
آدم بی‌وفایی نیستم،
اما آفتاب سوزان مجبورم کرد یک عینک سیاه دیگر بخرم که این‌بار قهوه‌ای است.
خب این‌که من عینک سیاهم را گم کرده‌ام و یک عینک سیاه قهوه‌ای خریده‌ام اصلا مسئله‌ی مهم یا جالبی نیست.
چیزی که وادارم کرد به نوشتن، دنیای رنگارنگی است که از پس آن می‌بینم..
انگار که آن ماس‌ماسک کنتراست فتوشاپ را کشیده باشند تا انتها. انگار که شادی پاشیده باشند در شهر! زیباترین قسمت این رنگ‌بازی برای من ِ عاشق پاییز ِ از تابستان گریزان، معاشقه‌ی پرتلاطم برگ‌های زرد و نارنجی است میان سبزی ِ سبزتر از قبل درخت‌ها..
تو گویی پاییز در میان بهار رقص سماع می‌کند.. و من سیر نمی‌شوم از تماشای این هم‌آغوشی دل‌نشین..