سیاههـ

[نگآر]

کاش یک جایی توی این سیستم عریض و طویل خلقت، امکان 'مرخصی از دنیا' هم تعبیه می‌شد.
آدم می‌توانست برای چند روز هم که شده بمیرد، یا اصلا نیست شود.. خستگی‌اش که تمام شد برگردد.
این‌جوری شاید کمتر از خودم خسته می‌شدم. اصلا شاید توی یکی از همین دوره‌های مرگ موقت، دلم برای خودم و زندگی‌ام تنگ می‌شد.. برای نفس کشیدن حتی..
شاید هم هیچ‌وقت سراغش نمی‌رفتم، اما دلم خوش بود که هست..
که هر وقت ذله شدم و به این‌جایم رسید می‌توانم بروم چند روز با خیال راحت بمیرم، جوری‌که هیچ‌کس نگرانم نشود..

پ.ن : سیاهه‌نویسی ساده‌ترین مدل نوشتن است.. هنر آن است که خوشی‌هایت را کلمه کنی!