بدون تو ...!

[نگآر]

دیگر چه جای خواهش و نذر و اجابتی ؟
وقتی امید نیست به هیچ استجابتی

جشن تولدي كه مبارك نمي‌شود
ديدار چشم‌هات كه در هيچ ساعتي

حال مرا نپرس در این روزها اگر
جویای حال خسته‌ام از روی عادتی

از ترس این‌که باز تو را آرزو کنم
خط می‌کشم به دلخوشی هر زیارتی

تو شاهزاده‌ی غزلی! پرتوقعی‌ست،
اینکه تو را مخاطب اين شعرِ پاپتی

حالا بيا و بگذر از اين شاعري كه بود ،
تسليم چشم‌هاي تو بي‌استقامتي

مثل تمام جمعيت اين پياده‌رو
با او غريبگي كن و بگذر به‌راحتي

بگذر از او كه بعد تو... اما به دل نگير
گاهی اگر گلايه‌اي، حرفی، شکایتی

باوركن از نهايت اندوه خسته بود
مي‌رفت بلكه در سفر بي‌نهايتي

این سال‌ها بدون تو شاعر نمی‌شدم
هرچند وهم شاعری‌ام هم حکایتی

دستی به‌لطف بر سر این شعرها بکش
من شاعر نگاه توام ناسلامتي