ویدا
کـاربــر حـرفــه ای
- تاریخ ثبت‌نام
- Oct 30, 2013
- ارسالی‌ها
- 188
- پسندها
- 29
- امتیازها
- 28
- محل سکونت
- تهران
- دل نوشته
- گر هیچ کسی همره مانیست خداهست..
- بهترین اخلاقم
- موجود نیست...
- سیم کارت
-
- تیم ایرانی مورد علاقه
-
- برند گوشی
-
- تیم باشگاهی مورد علاقه
-
وسعت زندگی هرکس به اندازه وسعت اندیشه اوست.
سر تا پای خودم را كه خلاصه می‌كنم، می شوم قد يك كف دست خاك
كه ممكن بود يك تكه آجر باشد توی ديوار يك خانه.
كه ممكن بود يك تكه آجر باشد توی ديوار يك خانه.
يا يك قلوه سنگ روی شانه يك كوه
يا مشتی سنگ‌ريزه، ته‌ته اقيانوس
يا حتی خاك يك گلدان باشد؛ خاك همين گلدان پشت پنجره...
يا مشتی سنگ‌ريزه، ته‌ته اقيانوس
يا حتی خاك يك گلدان باشد؛ خاك همين گلدان پشت پنجره...
يك كف دست خاك ممكن است هيچ وقت
هيچ اسمی نداشته باشد و تا هميشه خاك باقی بماند، فقط خاك
اما حالا يك كف دست خاك وجود دارد كه خدا به او اجازه داده نفس بكشد.
ببیند، بشنود، بفهمد، جان داشته باشد.
يك مشت خاك كه اجازه دارد عاشق بشود،
انتخاب كند، عوض بشود، تغيير كند.
وای خدای بزرگ! من چقدر خوشبختم. من همان خاك انتخاب شده هستم.
همان خاكی كه با بقيه خاك‌ها فرق می‌كند.
من آن خاكی هستم كه خدا از نفسش در آن دميده
من آن خاك قيمتی‌ام.
که می خواهم تغییر کنم....انتخاب کنم.
وای بر من اگر همین طور خاك باقي بمانم.
الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی, همدردی کنم...
بیش از آنکه مرا بفهمند, دیگران را درک کنم.
پیش از آنکه دوستم بدارند, دوست بدارم.
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم...
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم و در بخشیدن است که بخشیده می شویم...