شب قدر است و من قدری ندارم چه سازم توشه قبری ندارم...

[eLOy]

شب قدر است و من قدری ندارم چه سازم توشه قبری ندارم...


::

شبی است که «لیلة البراتش» خوانند
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند

::

تشنه ام این رمضان تشنه تر از هر رمضانی
شب قدر آمده تا قدر دل خویش بدانی
لیله القدر عزیزی است بیا دل بتکانیم
سهم ما چیست از این روز همین خانه تکانی
شب قدر است و من قدری ندارم
چه سازم توشه قبری ندارم

::

مبادا لیله القدرت سرآید
گنه بر ناله ام افزون تر آید
مبادا ماه تو پایان پذیرد
ولی این بنده ات سامان نگیرد

::

خدایا قدر ما را به قدر مولاعلی(ع) نزدیک فرما.

::

الهی آن شب که همه قرآن به سر می کنند ما را توفیق بده قرآن را به دل کنیم.

::

امشب تمام آینه ها را صدا کنید
گاه اجابت است رو به سوی خداکنید
ای دوستان آبرودار در نزد حق
درنیمه شب قدرمرا هم دعا کنید

::

چون نامه جرم ما به هم پیچیدند
بردند به دیوان عمل سنجیدند
بیش ازهمگان گناه مابود ولی
ما را به محبت علی(ع) بخشیدند.

::

مارا به دعا کاش فراموش نسازند
رندان سحر خیز که صاحب نفسانند

::

از عرش صدای ربنا می آید
آوای خوش خدا خدا می آید
فریاد که درهای بهشت باز کنید
مهمان خدا سوی خدا می آید

::

گویند کریم است و گنه می بخشد
گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم

::

یا رب ز تو امروز عطا می طلبم
هشیاری و بخشش خطا می طلبم
مقبولی روزه و نماز و طاعات
از درگه لطفت به دعا می طلبم

::

ز مردم دل بکن یاد خدا کن
خدا را وقت تنهایی صدا کن
در آن حالت که اشکت می چکد گرم
غنیمت دان و ما را هم دعا کن

::

شب قدر است و من قدری ندارم
چه سازم توشه ی قبری ندارم . . .

::

امشب ...
از آسمان باران انا انزلنا بر فرق زمین می بارد ...
امشب چشمانم را با آب توبه می شویم
و کلام قرآن در دهانم می ریزم
تا خواب چشمانم را نیازآرد ...




​

 

[eLOy]

شبــــ عفو استـــــ و محتاج دعـــایـــم
​

ز عمــق دل دعایـــی کن برایــم
​

اگـــر امشبـــــ به معشوقتـــــ رسیـــدی
​

خـــدا را در میان اشکـــــ دیــدی
​

کمـــی هـــم نزد او یادی ز مــا کن
​

کمـــی هــم جــای مــا او را صـــدا کن
​

بگــو یا رب فــلانی روسیـاهستـــــ
​

دو دستش خالـــی و غــــرق گناهستـــــــــ
​

بگـــو یا رب تویـــی دریــای جــوشــان
​

دریــن شب ، رحمتتـــــ بر وی بنـــوشان




​

​

 

[eLOy]

شبــــــ قـــدر استـــــ بیا قـــدر بدانیم کمـــی

خانه دل ز گناهـــان بتکانیم کمـــی

شعلــه افتـــاده به ملکـــــ دلم از فـــرط گنـــاه

دوستـــــ را از دل این شعلـــه بخوانیـــم کمــی

روح را صیقل آیینه دهیـــم از دل و جـــان

آه را تا ملکــوتش برســـانیم کمـــی

عهـــد بستیـــم و شکستیـــم بســـی کـــاش! کـــه ما

بــر ســر عهــــد وفـــادار بمانیـــم کمـــی

پوشـــه از بار گنـــاهان شـــده پر حجـــم بیا

رمـضان استـــــــــــ به آتش بکشـــانیم کمـــی

نگـــذاریم زبانه بکشـــد دوزخمـــان

بنشینیــــــم و به اشــکــش بنشانیم کمـــی

بنشانیـــم نهالــــی به امیـــد ثمـــری

چشمـــه از چشـــم به پایش بدوانیـــم کمــــی

و ارادتــــ بنماییـــم و بگوییــــم " الغـــوث "

نالــه را تا به فلکــــ باز رسانیـــم کمــــی

​

 

[eLOy]

الهی ، امشب آمده‌ ام تا به چهارده نور پاک، تو را قسم دهم

و والاترین کتاب را بر سر بگیرم و بالاتر روم ، مرا به خویش وامگذار و در این شب

با بهترین دوستانت هم‌ نشین کن و از خویش مران ، که بی‌ تو حیرانم و سرگردان

​

 

[eLOy]

شبـــــ قدر استـــــ امشبـــــ مستـــــ مستــم‌ ای خـــدا با تو
​

شــدم تا مستـــــ دانستم كــه هستـــم ای خـــدا با تو
​

در این خلوتـــــ تو مـــن یا مــن تو، انصافــــ از تو مــــی‌ خواهـــم
​

تو با مــن مست یا مــن مست هستــم ای خــدا با تو
​

مخــواه از مـــن كه هــرگز راه عقل و عافیتـــــ پویم
​

كــه مـــن دیوانه از روز الستـــم ای خـــدا با تو
​

دویــدم ســال‌‌ ها امّـــا به دور افتادم از كویتـــــ
​

چـــو افتــادم ز پا در خـــود نشستم ای خـــدا با تو
​

ســـر از خاك زمیــن تا بــرگرفتم عشق ورزیـــدم
​

ولـــی آزاد از هـــر بند و بستـــم ای خـــدا با تو
​

تو هـــر جـــا جلوه كـــردی مـــن تو را دیدم پـــرستیـــدم
​

به هـــر صورتـــــ جمالـــی مـــی‌ پرستـــم ای خـــدا با تــو

​

​

 

[eLOy]

چه شب است يا رب امشب كه شكسته قلب ياران

چه شبى كه فيض و رحمت، رسد از خدا چو باران

چه شبى كه تا سحرگاه، زفرشتگان «الله»

بركات آسمانى، برسد به جان نثاران

شب انس و آشنايى است، شب عاشقان مهدى است

شب وصل هر جدايى است، شب اشك رازداران

شب تشنگان ديدار، شب ديدگان بيدار

شب سينه هاى سوزان، شب سوز سوگواران

شب قلب هاى لرزان، شب چشم هاى گريان

شب بندگان خالص، شب راز رستگاران

شب توبه و انابت، شب صدق و معنويت

شب گريه و مناجات، شب شور و شوق ياران

شب نغمه هاى ياربّ، شب ذكر «توبه» بر لب

شب گوش دل سپردن، به سرود جويباران

چه بسا كه تا سحرگاه، سفر شبانه رفتيم

كه مگر نسيم لطفى، بوَزَد در اين بهاران

چه خوش است يا رب امشب، كه خطاى ما ببخشى

ز كرم كنى نگاهى به جميع شرمساران

تو خدايى و خطاپوش، تو بزرگ و اهل احسان

گنه از غلام مسكين، كرم از بزرگواران

تو انيس خلوت دل، تو پناه قلب خسته

تو طبيب چاره سازى، تو كريم روزگاران

دل دردمند ما را، تو شفايى و تو درمان

به تو مبتلا و محتاج، نه منم، كه صد هزاران

به خدائيت خدايا، به مقام اوليايت

به فرشتگان، رسولان، به خشوع خاكساران

شب دلشكستگان را به سحر رسان، خدايا

ز فروغ خود بتابان، به دل اميدواران

​

 

[eLOy]

خيـــز، اى بنده محــروم و گنهـكار بيـــا

يكـــــــــــــــ شبـــــ اى خفتــه غفلتــــــ زده بيـــدار بــيا

بـس شبـــ و روز كه در زير لَحَــد خواهــــى خفت

دَم غنيمتــــ بشمار امشبـــــ و بيـــدار بيا

شبــــ فيـض است و در توبه و رحمتـــــــــــ باز است

خـيز، اى عبـــد پشيمان و خطاكار بيـــا

پـــرده شب كه بود آيتـــــ ستّارى مـــن

دور از ديـــده مـــردم، به شب تار بيـــا

ايـــن تويى، بنــده آلوده و شـــرمنده من

ايـــن منـــم، خالق بخشنـــده ستّار بيـــا

مگشــــا دست نيازتــــــ به عطاى دگــــران

دل به مــن بسته و بگسسـته ز اغيـــار بيا

فرصــت از دستـــــ مده، مـــى گذرد اين لحظاتـــــ

منشيـــن غافل و بـــى حاصـــل و بيكـــار بـيا

​

 

[eLOy]

بگـــذار تا بميـــرم در اين شبـــــ الهــــي

ورنــه دوباره آرم رو روي روسيــــاهي

چـــون رو كنـــم به توبه، ســــازم نـــوا و نــدبه

چنـــدان كــه باز گـــردم گيـــرم ره تباهــــي

چـــون رو كنــم به احياء، دل زنده گـــردم امّـــا

دل مـــرده مــــي‏ شوم باز با غمــزه گناهـــي

گـــرچه به مــاه غفران بسته استــــــ دست شيطـان

بـدتر بود ز ابليس اين نفس گــاه گاهــــي

اي كاش تا تـــوانم بر عهـــد خـــود بمانـــم

شــرمنـــده ‏ام ز مهـــدي وز درگهتــــ الهــــي

تا در كفتــــــ اسيرم قـــرآن به ســــر بگيرم

چون بگـــذرم ز قــــرآن اُفتم به كـــوره راهـــي

مـــن بندگـــي نكردم با خويش خـــدعه كــــردم

ترســـم كه عاقبت هـــم اُفتم به قعـــر چاهـــي

با اينكـــه بــد ســـرشتم با توستــــــ ســــرنوشتـــم

دانــم كـه در به رويــم وا مــي ‏كنـــي به آهـــي

اي نازنينــ نگــارا تغييــر ده قضــا را

گـــر تو نمـــي ‏پسندي تقديـــر كن نگاهــــي

دل را تــو بر عـــرش مـــي‏ كشــــاني

بال ملك كنـــي پهــن از مهــر روسياهـــي

دل را بخــر چـنان حُـــر تا آيم از ميـــان بُر

بي عجبـــــ و بي تكبّـــر از راه خيمـــه گاهـــي

امشبـــــــــــ به عشق حيـــدر ما را ببخش يكســـر

جــان حسيـــن و زينبـــــ بر ما بده پناهـــي

آخـــر به بيت زينب بيمــار دارم امشبــــ

از ما مگــير او را جــان حســـن الهــي

در اين شبـــــــــ جدايـــي در كـــوي آشنــايـــــي

هسـتم چنان گــدايي در كــوي پادشــاهي

​

 

[eLOy]

سبدی دارم در دست
می روم سوی خدا
یا علی می گویم
می روم تا درگه نور و امید
تا به جایی که ملک ره نبرد
می روم سوی خدا
سوی حق
سوی اُمید
چون قرارم امشب است
می روم تا که به من تازه براتی بدهند
می روم تا در ِ رحم
می زنم در با اشک
و قسم می دهم او را از دل
به هم او
به محمّد
به علی
به فاطمه
به هر چهارده نور خدا
به قائم
و به نور ...
تا که مرا ره بدهد
به سوی نور
به چشمه غسل ذنوب
سبدم را به ملائک دادند
می برندش تا در ِ لطف خدا
حال ...
من منتظرم در ره عشق ...
و دعا می کنم امشب همه را
زیر لب ذکر خدا می گویم
تشنگی را ز دهان دور کنم من با اشک
به خدا بوی خدا می آید
آری ...
نور آمد
و ملائک سبدم آوردند
لبالب از رحم
سرریز از نور و کرم
و چه زیبا با نرگس فردوس پوشانیده شده
شکری می گویم به خدا
می نوشم آب حیات
با دل و جان آن مبارک سحر آمد
و ز گلدسته دل بانگ اذان می شنوم
نیست خدائی جز او ...
نیست خدائی جز او
آری
صبح شد
و سبکبال ز جا بر می خیزم به خدا

​

​