همسر آزاری و نشانه های آن!

[♔ŠĦДĦДB♔]

برای هم اسم می*گذارید؟

همسرتان را با واژه*هایی مثل «کدو» یا «لاک*پشت» صدا می*کنید و ایرادهای او را با نسبت دادنش به یک موجود زنده به رخش می*کشید؟

گذاشتن اسم به*دليل تحقیر یا نسبت دادن یک ویژگی ناپسند روی شریک زندگی*تان، می*تواند یکی از نشانه*های این رفتار باشد. درست است که روانشناسان هم توصیه می*کنند در یک رابطه عاشقانه، یک اسم لطیف و عاشقانه را برای همسرتان انتخاب کنید و هرازگاهی با آن واژه صدایش کنید اما اسم*های تحقیر کننده هرگز در این گروه جا نمی*گیرد. عاشق*هایی که خشونت کلامی را در رفتارشان بروز می*دهند به* جای انتقاد از همسرشان ویژگی*های او را به شکلی تحقیر کننده بیان می*کنند و مثل یک برچسب آن را روی همسرشان می*چسبانند. مهم نیست که این واژه*ها با آرامش و خنده به زبان بيايد یا با یک لحن تند. این صفت*ها در هر شرایطی که ادا شوند، به ارتباط شما آسیب می*رسانند. اگر می*خواهید دست از این خشونت بردارید در مورد ویژگی*های منفی همسرتان با او صحبت کنید و به*جای اسم*گذاری روی او، با هم برای محو کردن این ویژگی*ها تلاش کنید.

رئیس زندگی شما هستید؟

به*دليل اینکه اتومبیل یا خانه به نام شما باشد یا پس*اندازتان در حساب شما قرار داشته باشد، با همسرتان بحث می*کنید و دوست دارید کنترل تمام دارایی*ها یا تصمیم*گیری*های زندگی مشترکتان دردست شما باشد؟

اگر شما به مشترک بودن این زندگی اعتقادی ندارید و گمان می*کنید همسرتان با دادن تمام اختیارات و دارایی*ها به شما، عشقش را نشان می*دهد، خشونت رفتاری اساس زندگی مشترک شماست. زندگی با چاشنی خشونت رفتاری، اقتدار شما را در این رابطه بیشتر نمی*کند بلکه قدرت کاذبی را برایتان می*سازد که ممکن است با ساده*ترین اتفاق از دست برود. فراموش نکنید یک رابطه عاشقانه، میدان قدرت*نمایی نیست.


داد می*زنید و فحش می*دهید؟

از خانه مادر شوهرتان برگشته*اید و به*دليل دخالتی که در تصمیم*گیری*های خانوادگی*تان کرده*اند با همسرتان کلنجار می*روید؟ وقتی شما را با توضیحاتش قانع نمی*کند صدایتان را بالا می*برید و اگر دعوا خیلی جدی شود و خانواده او مقصر اختلافات شما باشند به ناسزا یا نفرین کردن متوسل می*شوید؟

حتی در بدترین لحظات هم نباید بگذارید منطق از ارتباط شما فراری شود و خشونت کلامی یا رفتاری جایش را بگیرد. ناسزا گفتن، داد زدن و به کرسی نشاندن حرف با ترساندن همسرتان هم در گرو رفتارهای خشونت*آمیز جا می*گیرد. مهم نیست که حق تا چه اندازه با شماست. از همان لحظه*ای که رفتار شما از دایره منطق خارج می*شود، دیگر حق با شما نیست.

مدام تهدید می*کنید؟

کلمه اگر«در زندگی شما نقش اساسی را بازی می*کند؟ مدام برای همسرتان خط و نشان می*کشید و جملاتی از این قبیل را همراه با چاشنی تهدید به زبان می*آورید؟ «اگر تا این ساعت خانه نباشی»، «اگر فلان خرج را برای خانه نکنی»، «اگر امروز به این مهمانی نرویم»، «اگر با فلانی صمیمی شوی» و ... .

حتی اگر چنین ادعاهایی را به شوخی بیان کنید، شما یک همسرآزار هستید. هر نوع تهدیدی که به تغییر رفتار همسرتان تبدیل شود، گرچه شما را به خواسته*تان می*رساند، اما در نهایت به زیان ارتباط*تان تمام می*شود. شما حق ندارید برای تغییر دادن رفتار او به مقابله به مثل تهدیدش کنید یا او را از برخوردی که با خانواده*اش خواهید کرد، بترسانید.

او را قربانی می*کنید؟
وقتی همسرتان از شما در مورد پول زیادی که برای خریدن چند لباس صرف کرده*اید، سؤال می*کند، او را به عنوان مقصر معرفی می*کنید و می*گویید «اگر حرصم را درنمی*آوردی و اگر مرا این همه تنها نمی*گذاشتی این کار را نمی*کردم؟»

مقصر جلوه دادن همسرتان به*دليل رفتاری که انجام داده*اید یا اعلام اینکه رفتار من واکنشی به کارهای تو بود، در گروه خشونت رفتاری جا می*گیرد. هرگز برای پوشاندن اشتباهات*تان، کاستی*ها و اشتباهات همسرتان را به رخش نکشید و نگویید اگر تو این عیب*ها را نداشتی، من هم انسان کاملی می*شدم. اگر قرار است با هم زندگی کنید، بهتر است همدیگر را با تمام کاستی*هایتان بپذیرید و به جای ساختن یک چماق از آنها با همکاری هم برای تغییر دادنشان تلاش کنید.

بار زندگی را روی دوش او می*اندازید؟

همسرتان را به عنوان ماشین پولسازی می*بینید و تا زمانی به او و توانایی*هایش اطمینان دارید که رفاهی که انتظار دارید را برایتان به وجود بیاورد؟ یا اینکه چون شما خرج زندگی را می*دهید انتظار دارید کارهای خانه را بدون کم و کاست انجام دهد و در زندگی*تان قانون*های سفت و سختی را به عنوان «وظیفه*ات است» تعریف می*کنید؟

نادیده گرفتن توانایی*ها و شرایط همسرتان و داشتن انتظارات نامعقول از او نشانه همسرآزاری است. اگر انگیزه شما برای ازدواج یا داشتن رفتار مناسب با همسرتان، درآمدی است که به خانه می*آورد یا اگر به دليل توانایی همسرتان در نظافت منزل یا آشپزی او را سرزنش می*کنید و با دیگران مقایسه می*کنید، شما یک همسرآزار هستید.

با او معامله می*کنید؟

همسرتان از شما می*خواهد لحظه سال تحویل را در کنار خانواده*اش بگذرانید و شما گرچه دوست دارید در آن زمان در کنار خانواده خود باشید اما گمان می*کنید، می*توانید از این نمد، قبایی برای خود ببافید. پس در مقابل لطفی که به همسرتان می*کنید، از او برای رفتن به سفری که دوست دارید یا خرید چیزی که می*خواهید قول می*گیرید.

باجگیری و معامله کردن در زندگی مشترک هم نوعی خشونت رفتاری است. اگر شما یک همسرآزار باشید، به هر خواسته او به چشم فرصتی برای رسیدن به خواسته*هایتان نگاه می*کنید اما مراقب باشید و فراموش نکنید که زندگی میدان رقابت نیست. اگر شما با همسرتان معامله کنید به مرور از او هم یک باجگیر می*سازید و باعث می*شوید به*دليل هر محبتی که در حق*تان می*کند، یک امتیاز از شما بگیرد.

با چشم*غره او را از کاری منصرف می*کنید؟

همسرتان در مهمانی مشغول صحبت است و شما احساس می*کنید که نباید آن حرف را بیان کند. احتمالا اولین راهی که برای متوجه کردن او امتحان می*کنید، چشم*غره رفتن یا زدن پا به پای اوست.

اگر شما با چشم*غره یا تهدید کردن غیرکلامی همسرتان، او را از انجام دادن یک کار یا گفتن یک حرف منصرف می*کنید، شما یک همسرآزار هستید. بسیاری از ما از کودکی با چنین رفتارهایی بزرگ شده*ایم و این رفتار را از همکارمان گرفته تا فرزندمان، به همه تحویل می*دهیم. اما وقت آن است که بدانیم این حرکت غیرکلامی در گروه خشونت رفتاری جا می*گیرند و با حضورشان می*توانند به زندگی مشترک و روابط اجتماعی ما آسیب برسانند.

دورش حصار می*کشید؟

شما تعیین می*کنید که همسرتان با چه کسانی ارتباط داشته باشد یا نه؟ زمانی که دوستان یا خانواده*تان می*خواهند به خانه شما بیایند، با کمال میل و بدون اطلاع او پذیرایشان می*شوید اما حق دعوت کردن مهمان را به همسرتان نمی*دهید؟

ایزوله کردن همسرتان و دور کردن او از کسانی که دوست*شان دارد و در کنارشان آرامش می*گیرد هم در گروه رفتارهای خشونت*آمیز جا می*گیرد. اگر انتظار دارید همسرتان تمام گذشته و عزیزانش را کنار بگذارد و جزئی از دوستان و خانواده شما شود، شما یک همسرآزار هستید.

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

خانم ها نیازمند این جملات هستند !


تا زمانی که با این احساسات درونی تان جمله ای نسازید و همسرتان را از آنها با خبر نکنید، هیچ اتفاق خوبی در زندگی مشترک تان نخواهد افتاد. اگر هم از اهمیت این جملات باخبرید اما نمی دانید چه بگویید و از کجا شروع کنید، بهتر است از این توصیه ها کمک بگیرید و با دنیای زنان آشناتر شوید.

چقدر زیبایی

زن ها دوست دارند ظاهرشان را ستایش کنید و گاهی به آنها بگویید که چه چهره زیبایی دارند. حتی اگر همسر شما واقعا به این زیبایی نباشد از اینکه گمان کند در نظر شما این طور به نظر می رسد، احساس غرور خواهد کرد.

البته بی گدار به آب نزنید و بدون آنکه برای حرف تان دلیلی داشته باشید او را ستایش نکنید. چون درست در زمانی که به همسرتان می گویید، چقدر زیبا هستی… او دلیل شما را خواهد پرسید و خواهد گفت از چه نظر؟ پس سعی کنید برای این ادعای تان جزئیاتی را هم مطرح کنید و به این فکر کنید، چه چیز در او زیباتر است و بعد سراغ تعریف کردن بروید.

تو خیلی خاصی

این که همسر شما بشنود که او فردی بی همتاست و هیچ زن دیگری نمی توانسته شما را به این اندازه خوشبخت کند، یک حس فوق العاده به او می دهد. زن ها دوست دارند، بدانند که با تمامی گزینه های دیگری که شاید همسرشان به آنها برای ازدواج درنظر داشته فرق می کنند و آنها ویژگی هایی دارند که از نظر شوهرشان در هیچ کدام از زن های دور بر هم وجود ندارد.

شما باید این خاص بودن را به او گوشزد کنید و بگویید که کدام یک از ویژگی های همسرتان بیش از دیگر ویژگی ها، شما را تحت تاثیر قرار داده. این موضوع نه تنها حس خوب مورد توجه قرار گرفتن و قدردانی شما را به او می دهد بلکه باعث می شود که او تمرکز بیشتری روی ویژگی های مثبتش داشته باشد و برای پررنگ کردن شان تلاش کند.

زن ها دوست دارند از شوهرشان بشنوند که پر از صفات مثبت هستند و این که همسرشان به دلیل همین صفات به آن ها افتخار می کند.

با تو بودن بی نظیر است

زن ها دوست دارند، همسرشان به رابطه ای که دارد افتخار کند و به دلیل آرامشی که در این رابطه دارد هم از آن ها قدردانی کند. این قدردانی ممکن است به شکل های مختلفی صورت بگیرد. مثلا وقتی مردی زودتر از سر کار می آید و به همسرش می گوید، دوست داشتم امروز بیشتر کنار تو باشم یا این که دوست دارم وقتم را بیشتر با تو بگذرانم و باقی مانده کارهایم را هم کنار تو انجام دهم می تواند یک حس فوق العاده را در زنان ایجاد کند.

با شنیدن این قدردانی ها زن برای بیشتر درک کردن همسرش تلاش خواهد کرد و برای این که همسرش در ساعات بیشتری که در خانه است آرامش داشته باشد و این اتفاق را تکرار کند، مصمم تر خواهد شد.

آن ها از این تصور که مردشان دوست دارد ساعتی از روز را تنها کنار او و تنها برای استفاده از وقت ۲نفره شان مشخص می کند بیش از هر چیزی خوشحال می شوند.

دوستت دارم

اگر می خواهید همسرتان از این که دوستش دارید مطمئن شود چاره ای جز گفتن این حرف ندارید اما مهم تر از گفتن این حرف ها عملکرد شماست.

زن ها دوست دارند عشق تان را با کارهای تان نشان دهید. دادن یک شاخه گل، یک هدیه بی مناسبت، پیامک های احوالپرسی طول روز و خیلی کارهای ساده دیگر می تواند تاثیر خاصی روی رابطه شما بگذارد و این زندگی را در چشم همسرتان افتخار آمیزتر کند.

اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود، شما باید مراقب تمام حرف هایی که میان تان رد و بدل می شود باشید و فکر نکنید کلمات تاثیر چندانی ندارند.
مهم تر از همه این که باید مراقب قول هایی که به همسرتان می دهید باشید. گرچه پاسخ مثبت شما به خواسته های همسرتان می تواند او را خوشحال کند اما عمل نکردن به وعده های کوچک و بزرگ تان مشکل را چند برابر خواهد کرد و تاثیری منفی روی نگاه همسرتان به شما و رابطه خواهد گذاشت.

متاسفم

برای زن ها مهم ترین اتفاقی که می تواند بعد از یک دعوا یا دلخوری پیش بیاید، شنیدن عذرخواهی مردشان است.
آن ها دوست دارند تاسف واقعی شما را ببینند و بعد از این دلخوری ها مورد دلجویی قرار گیرند. غرورتان را کنار بگذارید و اگر اشتباه کرده اید قبل از توضیح دادن دلایل تان از او عذر خواهی کنید.

اینکه شما بدون گفتن این که پشیمانید شروع به توضیح دادن و دلیل تراشی کنید می تواند ناراحت کننده ترین واکنش بعد از دعوا برای یک زن باشد.
پس اگر نمی خواهید اوضاع را از این که هست خراب تر کنید با یک جمله ای که از ته دل می گویید همه چیز را رو به راه کنید؛ بگویید: ببخشید و متاسفم!

همه چیز را درست می کنم

حتی اگر یک سوپرمن نباشید باید بتوانید به همسرتان اطمینان دهید که همه چیز تحت کنترل است و تا زمانی که در کنارش هستید نمی گذارید زندگی تان را چیزی تهدید کند.
گرچه شما با رفتارهای تان باید این اطمینان را در او ایجاد کنید اما در لحظاتی که او از ته دل غمگین است و احساس اضطراب می کند باید این جمله جادویی را به کار ببرید و به او آرامش دهید.

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

راه های جذاب شدن در اولین برخورد
پس مراقب همه چیز باشید.حواستان به زبان بدنتان باشد. در اولین برخورد قبل از هر چیز افراد به سیگنال هایی که طرفشان با زبان بدنش می فرستد توجه می کنند. کافی است فکرتان وقتی او دارد حرف می زند پرت شود که یکهو از نگاهتان این حواس پرتی را بخواند و توی ذوقش بخورد که شما اهمیتی برای حرف او قائل نیستید و احترام دیگران را نگه نمی دارید. پس خودتان را نخارانید، خمیازه نکشید، زل نزنید و غیره. از ما گفتن.

نگران دماغتان نباشید

قیافه آدم های مظلوم را به خودتان نگیرید. حتی اگر واقعا آدم مظلومی هستید. کسی این آدم ها را در وهله اول جدی نمی گیرد. بنابراین اگر می خواهید برایتان تره خرد کنند همینطورکه خودتان را آماده ورود به دنیای جدید کرده اید، سعی کنید ادای آدم های غیرخجالتی را دربیاورید.

بی خود نگویید آدم افتاده ای هستید و سرتان را نیندازید پایین. بگیریدش بالا. سر پایین آن هم در روزهای اول نشانه نداشتن اعتماد به نفس است.اعتماد به نفس احترام می آورد. آدم ها به کسی که به خودش مطمئن است اعتماد می کنند و رویش حساب می کنند.


بنابراین حتی اگر اعتماد به نفس ندارید، تظاهر به داشتنش بکنید. یک آدامس بیندازید بالا و هر از گاهی که استرستان بالا گرفت بجویدش،تند تند و پی در پی نه که دستتان رو می شود یا آدم مسخره ای به نظر می رسید. آرام و با طمانینه.

روش حمله پیش دستانه را پیش بگیرید و خودتان سراغ دیگران بروید. بعد حتی اگر تمام مدت حرف زدن او سکوت کنید، طرف فوقش مشکوک می شود به اینکه چرا حرف نمی زنید اما عمرا خبردار شود که ماجرا چیست. اگر کسی سراغتان آمد، بلند و واضح با او حرف بزنید و در چشمانش نگاه کنید. حتی اگر در دلتان غوغایی بود و حس کردید دارید پس می افتید، به چیزهای خوب فکر کنید.


لبخند بزنید

قیافه های جدی و خشک ترسناکند. لبخند بزنید. این لبخند برایتان تبلیغ خواهد بود. البته برای احتیاط باید یادآوری کنیم لبخندی که دائمی باشد قیافه را شبیه دلقک های خوشحالی که از همه چیز زندگی راضی هستند می کند. پس فقط گهگاه و به موقع لبخند بزنید. مثلا درست لحظه مواجهه با آدم ها یا گاهی که به جمله ای می رسد که قابل تایید است و قبول دارید.

همینطورکه سر تکان می دهید لبخند بزنید تا تاکیدتان را بیشتر کند و دوست داشتنی تر شوید یا وقتی طرف دارد از خودش حرف می زند این کار را بکنید. لبخند خداحافظی را هم هیچ وقت یادتان نرود. اگر یادتان رفت یعنی فاتحه همه لبخندها و همه زحمات را خوانده اید. لب هاتان را کمی بکشید، جوری که روی صورتتان دیده شود نه فقط توی دلتان و جوری که خودتان بدانید. فقط اگر عروسی در دلتان راه افتاده کمی لب ها را جمع تر کنید.


پسرخاله نشوید

چند سالتان است؟ 18 لااقل. پس تا به این سن فهمیده اید که نباید با مردم سریع پسرخاله شد. راحت بودن با پسرخاله شدن فرق می کند. این دو را قاطی نکنید. هیچ کس خوشش نمی آید یکی از توی خیابان بیاید و دست بگذارد روی شانه اش یا یک لقمه از ساندویچش را بخواهد. هستند کسانی که این کار را می کنند اما معمولا آدم های بیمار یا خطرناک هستند که شما جزوشان نیستید.

اغلب موجودات طبیعی خداوند از اینگونه صمیمیت ناگهانی می هراسند یا چندششان می شود. پس محترمانه حرف بزنید وبرای باز کردن سر حرف، از حرف ها و سوالات کلی تر استفاده کنید. اینکه از خانواده چند نفره آمده و پدر و مادرش چه کاره اند و ماهی چقدر توجیبی می گیرد به شما ارتباطی ندارد. رفتن سراغ سوال های شخصی که احتمالا در حریم شخصی طرف قرار می گیرند جز اینکه باعث شود طرف نگاه عاقل اندر سفیه بهتان بکند و سری به تاسف برایتان تکان دهد نخواهد داشت.



ظاهربین هم باشید!
از وجناتتان پیداست که آدم ظاهربینی نیستید اما چاره ای نیست، در این روزهای نخستین باید ظاهربین باشید. ظاهربین بودن بهتر از هیچی نبودن است! راه دیگری وجود ندارد. باید انتخاب کنید و از میان این همه آدم غریبه، جز اینکه از روی ظاهر دست به انتخاب بزنید راهی ندارید.

این انتخاب ظاهری بهتر از این است که برای هر کس دم دستتان بود نقشه رفاقت بکشید. پس نگاهتان را مودبانه و با شرم و حیا و جوری که هیچ کس شک نکند، بچرخانید و به دنبال چیزهای بی ارزش ظاهری که دوست دارید در افراد باشید؛ مثلا قد بلند، ظاهر متشخص، موهای فرفری یا کسی که عین ندید بدیدها روز اول دانشگاه کت و شلوار تنش کرده باشد، پر انرژی باشد یا نباشد و ...؛ اگر یکی این ویژگی های ظاهری را داشت، لااقل می دانید که یک چیز دارد که دوست دارید یا تایید می کنید.

البته از آنجایی که ظاهربینی عاقبت خوشی ندارد، ممکن است بعدتر از اینکه سراغش رفته اید پشیمان شوید اما همیشه راه برگشت هست. اگر هم این چیزها مطلقا برایتان ارزشی ندارد همینطور الابختکی بروید جلو و به هر کسی رسید دم دستتان، بگویید: سلام حالت چطوره؟ البته نه جوری که نگاه و دندانتان برق بزند.


کمی اتوکشیده باشید

همانقدر که شما در این روزهای اولی شروع ترم ظاهربین هستید، دیگران هم هستند. پس قبل رفتن به دانشگاه یک نگاه در آینه به خودتان بیندازید. اگرچه شما با پوشیدن دمپایی قرمز پلاستیکی احساس رهایی از دغدغه های پوچ مادی می کنید اما لااقل تا زمانی که دیگران فرصت شناختن شما را نداشته اند، دمپایی ها را زیر تختتان بگذارید تا وقتش برسد.

مطمئن باشید هیچ کس سراغشان نخواهد رفت! به قیافه تان برسید ولی دانشگاه را با سالن عروسی اشتباه نگیرید. یادتان باشد کسی سراغ آدم ژولیده پولیده نمی رود و از داشتن رفیقی اینچنینی به خود نمی بالد.

بعدترها که کارتان بالا گرفت و اعتباری کسب کردید، اگر خواستید ژولیدگی را به یکی از ویژگی های برجسته تان تبدیل کنید و دمپایی بپوشید تا قبل از یکی، دو ترم هنوز اغلب دانشجوها طبیعی اند و کفش می پوشند، طبیعی باشید.


قلمروها را قاطی نکنید

حریم صمیمی، شخصی، اجتماعی و عمومی از اقسام قلمروها هستند. حریم صمیمی یا خصوصی فاصله ای کمتر از 45 سانتی متر بین دو نفر است. قبل از اینکه با طرف صمیمی شوید، در حریم صمیمی قرار نگیرید که حتما شما را پس خواهد زد. حالا با دست نه، با رفتارش. ممکن است ناخودآگاه به عقب برود یا ناگهان مضطرب شود. حریم شخصی حداقل 45 سانتی متری است.


همیشه نباشید

نظر شما خیر است، درست اما گدای رابطه که نیستید، هستید؟ اگر نیستید باید بدانید تندرویدر تایید و زیاده موافقت کردن و از خود اراده و نظری نداشتن باعث می شود طرف فکر کند گدای محبت و دوستی هستید یا از آنهایی هستید که با هر که بنشینید شکلش می شوید. بنابراین حسابی رویتان نمی کند.

یادتان باشد کسی حوصله گداها را ندارد. فوق فوقش برای آرامش وجدان هر از گاهی که جلوی چشمشان بودید لقمه نان محبتی بهتان بدهند اما دائمی نخواهد بود. جوری جدیت و قاطعیت و مصمم بودن نشان بدهید که آدم ها گمان کنند شخصیت تان محکم و شکل گرفته و مستقل است؛ مثلا هر جا که گفتند، راهتان را نکشید دنبالشان. گاهی بگویید کار دارید و نمی توانید. یا بگویید قرار دیگری دارید که یعنی برای شما دوست و رفیق ریخته!



گاهی تحمل کنید

از کرده تان پشیمانید؟ از این آدم برایتان آبی گرم نمی شود؟ اما مرد باشید و کاری را که شروع کرده اید درست تمام کنید.دیگر بدتر از این نیست که دهانش بوی کپک پنیر بدهد! اما ادب به خرج بدهید و تا ته حرفش را گوش کنید.

آدامس باد نکنید یا اینطرف و آنطرف را بررسی ننمایید! طرف دارد برای شما حرف می زند چون خودتان او را تشویق یا مجبور به این کار کرده اید. صبوری کنید. بالاخره حرفش تمام می شود. یا می توانید جور مودبانه ای حرف را به سمت تمام شدن ببرید.

اگر برعکس از طرف خوشتان آمده و می خواهید گفت و گو ادامه پیدا کند، با گوشدادن دقیق او را به وجد بیاورید. گاهی سر تکان بدهید یعنی که می فهمید. گاهی کلمات تاییدی، تاکیدی و سوالی بپرسید. اینها نشانه ای هستند برای اینکه حرف های او برایتان جالب است.


بزن کانال بعدی

آدم ها به سه دسته سمعی، بصری و لمسی تقسیم می شوند و خیلی از روانشناس ها معتقدند همه بدبختی آدم ها در روابطشان (یا لااقل بخش اعظمی از آن) سرهمین بلد نبودن ویژگی های شخصیتی طرف رابطه است. طرفتان را برانداز کنید و ببینید چطور موجودی است و در کدام دسته از این سه دسته قرار می گیرد؛ مثلا برای برخورد با یک آدم لمسی باید به شکل متفاوتی از یک آدم بصری رفتار کرد.

حالا هی بروید جلوی یک آدم لمسی سخن پراکنی کنید یا تریپ بیایید. آب در هاون کوبیده اید. نتیجه این می شود که هم شمایی که می خواهید رابطه ای را شروع کنید سرخورده می شوید چون طرف برخورد امیدوارکننده ای نخواهد کرد، هم اینکه او که باید روحش متوجه سیگنال های شما شود، نمی شود. پس قبل از هر کاری سریع طرف را اسکن کنید و ببینید از چه قماشی است. این بررسی را در طول مکالمه و برخورد هم ادامه دهید و کامل کنید.

- بصری ها عاشق هیجانند. می توانید آنها را از حالت نگاه کردنشان و رفتارشان بشناسید. پر انرژی و تند حرف می زنند و زیاد از دست و بدنشان موقع حرف زدن استفاده می کنند. در دایره لغاتشان کلمات تصویری زیادند. مثلا شفاف، درخشان، چشم انداز. برای ارتباط گرفتن با اینها نباید شل و ول باشید. پرانرژی باشید و تند حرف بزنید و توانایی هایتان را نشان دهید.

- سمعی ها سخنورترند. خوب حرف می زنند و حواسشان به اینطرف و آنطرف هست. در واقع گوش هاشان تیز است. در دایره لغاتشان کلماتی که صدا دارند بیشتر شنیده می شود. مثلا صدا، آهنگ، همهمه، ضربه، قصد داشتن، شرح دادن، مذاکره کردن، ناهنجار ... با اینها باید خوب و شمرده حرف زد تا کلمات تاثیرشان را بر شنوایی آنها بگذارند.

- لمسی ها احساسشان عمیق تر است و ملایمترند. خودشان را موقع حرف زدن لمس می کنند و موقع حرف زدن از چنین کلماتی استفاده می کنند: احساس، لمس کردن، اتصال، لغزیدن، تعادل، اصابت، احساساتی. به نظر شل و ول می رسند ولی عملا از بقیه حساس تر و عمیق ترند. با این افراد خوب دست بدهید، گاهی به پشتشان بزنید یا دست روی شانه شان بگذارید. (البته نه همان جلسه اول. اصل پسرخالگی که یادتان نرفته)

 

[♔ŠĦДĦДB♔]

چه مسائلی را باید قبل ازدواج مطرح کرد ؟

در مورد کار و پول صحبت کنید

مسائل مالی یکی از مهم ترین مسائلی است که زوج ها را به بحث و جدل وا می دارد پس همین الان حرف هایتان را بزنید ششو سنگ ها را وا بکنید. دوست دارید حساب مشترک داشته باشید یا حساب جداگانه؟ چه کسی باید خرج های روزانه را بدهد؟ سرمایه گذاری های بزرگ بر عهده کدام یک از شما خواهد بود؟ فرد صرفه جویی هستید یا ولخرجی می کنید؟ بعد از اینکه در مورد این سوالات صحبت کردید، برنامه های کاری و شغلی خود را نیز بیان کنید. دوست دارید 5 سال بعد به کجا رسیده باشید؟ از در آمدتان راضی هستید؟ اگر نه، چه برنامه هایی برای بیشتر کردن درآمدتان دارید؟



نکته: اگر بر سر ساعات کار به توافق نرسیدید اشکالی ندارد. وقتی یکی از زوجین بیش از اندازه کار می کند و زمان زیادی را در خارج از خانه سپری می کند، این احتمال هست که در اوایل ازدواج به مشکل بربخورند ولی ممکن است در آینده هردو بپذیرند که در درازمدت، ثبات مالی از هرچیز دیگری مهم تر است.





حتما در مورد بچه صحبت کنید

اگر قبلا فرصتش پیش نیامده حالا وقت آن است که در نظر خود را در مورد بچه داشتن یا نداشتن بیان کنید. بگویید بچه دوست دارید یا نه. اما مراقب باشید بحث را در اینجا متوقف نکنید. در مورد همه احتمالات صحبت کنید. جنسیت بچه برایتان مهم است؟ چند سال بعد از ازدواج می خواهید بچه دار شوید؟ آیا در صورت لزوم حاضرید بچه ای را به فرزندخواندگی بپذیرید؟ اگر کودکتان نافرمانی کرد چگونه با او برخورد می کنید؟ همه اینها موضوعاتی هستند که اگر در موردشان به روشنی صحبت نکنید در آینده تبدیل به بحث و دعوا خواهند شد.



نکته: اشکالی ندارد اگر در مورد تعداد بچه ها به توافق نرسیده اید. تنها بعد از تولد اولین بچه است که می توان تصمیم گرفت چند بچه کافی است.





در مورد مذهب و ارزش های انسانی صحبت کنید

ایمان و ارزش های اخلاقی ممکن است در اوایل ازدواج چندان مهم به نظر نرسند اما نقش دین و اخلاقیات از آنچه اکثر زوج ها تصور می کنند مهم تراست.به گزارش برترین ها روانشناسان می گویند بسیاری از افراد وقتی درمی یابند که همسرشان از آنچه فکر می کرده اند مذهبی تر است، یا در می یابند همسرشان آنقدرها که می خواهند مذهبی نیست، دچار اختلاف می شوند. این مساله وقتی جدی تر می شود که بچه به دنیا می آید و باید در مورد طرز تربیت او تصمیم بگیرید. بنابراین حتما در مورد دین و ایمان و تاثیری که فکر می کنید بر زندگی شما خواهد داشت صحبت کنید.



نکته: اگر برسر موضوعات مربوط به خانواده همسرتان به توافق نرسیدید اشکالی ندارد. مسائل خانوادگی جزو مشکلات کوچک همه زوج های جوان هستند ولی لزوما رابطه زن و شوهر را تهدید نمی کنند. مثلا می توانید به همسرتان بگویید که می تواند به دیدن پدر و مادرش برود ولی شما ممکن است بعضی اوقات او را همراهی نکنید. مهم این است که هیچ یک از دوطرف حس نکند که نسبت به خانواده همسرش در اولویت دوم قرار دارد.





در مورد اختلافات و دعواها صحبت کنید

در زندگی مشترک بحث و جدل اجتناب ناپذیر است. همه زوج ها گاهی با هم اختلاف و کشمکش پیدا می کنند. اما آنچه مهم است چگونگی برخورد آنها با این اختلافات است. هرکس روشی برای مدیریت اختلافات دارد. اطمینان حاصل کنید که روش مدیریت یکدیگر را درک می کنید. به آخرین باری که دعوا کرده اید فکر کنید. چه اتفاقی افتاد؟ چه چیز شما را ناراحت کرد؟ آیا جزو کسانی هستید که سکوت می کنند و حرف نمی زنند یا جزو کسانی که تا مشکل را حل و فصل نکنند خوابشان نمی برد؟



نکته: افراد معمولا در مورد مسائل کوچکی مثل اداره خانه، تقسیم کارهای خانه و غیره به مشکل می خورند. چه کسی باید دستشویی را بشوید؟ آشغال ها را چه کسی بیرون ببرد؟ و غیره. اینها چیزهایی هستند که با کمی گذشت و درک حل می شوند ونگران کننده نیستند.





حساسیت ها، ترس ها و عادت های خود را بیان کنید

اگر چیزی هست که شما را عصبی می کند، یا اگر از چیز خاصی می ترسید یا وسواس خاصی دارید حتما در مورد آن صحبت کنید. اگر از ولخرجی بدتان می آید حتما به همسرتان بگویید. اگر تحمل ندارید که شوهرتان به غیر از موارد لزوم با خانم های دیگر صحبت کند حتما این احساس خود را بیان کنید.



نکته: اشکالی ندارد اگر در مورد سرگرمی ها و چگونه پر کردن اوقات فراغتتان به توافق نرسیده اید. مثلا اگر شما عاشق تماشای فوتبال هستید ولی طرف مقابل علاقه ای به آن ندارد، نگران نباشید. شما می توانید به تنهایی فوتبال نگاه کنید. نکته مهم این است که شما و او بر سر مدت زمانی که جدا از هم سپری می کنید توافق کنید.