در این مطلب شما را با برخی از عجیب*ترین میوه*های جهان آشنا می کنیم. اگر شانس دسترسی به این میوه*ها را دارید می توانید برای ایجاد تنوع آنها را جایگزین میوه*هایی کنید که به طور معمول مصرف می کنید.
کارامبولا (Carambola) - میوه*ی ستاره*ای
نام این میوه کاملا مناسب با شکل ظاهری آن است. "کارامبولا" به طور کلی بومی جنوب شرق آسیا است، اگرچه کارشناسان معتقدند به راحتی در نقاط گرمسیری دیگر نیز رشد می کند. هنگامی که کارامبولا برش می خورد کاملا شبیه به یک ستاره پنج پر است. این میوه شیرین نه تنها مزه خوبی دارد، بلکه غنی از ویتامین C و آنتی اکسیدان*ها بوده و از اسید، قند و سدیم پایینی برخوردار است.
"پیتایا" حاوی طیف وسیعی از مواد خوشمزه از انواع مختلف کاکتوس است. این میوه در کشورهای مختلف آسیایی رشد کرده و به واسطه کشور یا منطقه*ای که در آن می روید دارای نام*های مختلفی است که از آن جمله می توان به "توت فرنگی گلابی" یا "میوه مروارید" اشاره کرد. گوشت میوه پیتایا دارای دانه*های سیاه - مشابه با کیوی - بوده و به صورت خام خورده می شود. این میوه اندکی ترش مزه است.
"دوریان" از بویی به واقع بد برخوردار است که بسیاری را حتی از مزه کردن آن باز می دارد. اما دوریان به عنوان پادشاه میوه*ها نیز شناخته می شود زیرا بخش خوراکی آن بسیار خوشمزه بوده و در بسیاری از بشقاب*های کشورهای جنوب غرب آسیا استفاده می شود. در شرایطی که بیش از 30 نوع گیاه دوریان وجود دارد، اما تنها 33 درصد از آنها خوراکی هستند.
"یانگ*می" یا توت فرنگی چینی همان گونه که از نامش مشخص است بومی چین بوده و از درختانی زیبا و رنگارنگ برخوردار است. درختان یانگ*می عمدتا در پارک*ها و باغ*ها جنبه زینتی داشته و میوه*های قرمز رنگ آنها دارای طعمی دوست داشتنی هستند. هسته بزرگ یانگ*می حدود نیمی از کل حجم میوه را به خود اختصاص می دهد.
"نونی" با ظاهر عجیب خود دارای نام*های عجیبی مانند "پودینگ سگ" و "میوه*ی پنیری" نیز است. این میوه بومی آسیا است. از نونی بیشتر برای تهیه نوشیدنی*های میوه*ای که گفته می شود از لحاظ پزشکی مفید هستند، استفاده می شود. از آبمیوه نونی به طور سنتی به عنوان دارو برای درمان بیماری*هایی مانند بی نظمی کارکرد روده و عفونت*های دستگاه ادراری استفاده می شد، اما آزمایش*های عملی، موثر بودن آن را اثبات نکرده است.
"رامبوتان" بیشتر در مالزی رشد می کند و از پوست چرمی قرمز رنگ برخوردار است. رامبوتان یکی از معروف*ترین میوه*های جنوب شرق آسیا محسوب می شود. گوشت این میوه، آبدار و شیرین بوده و به طور گسترده در تولید مربا استفاده می شود. گوشت رامبوتان سفید یا صورتی رنگ بوده و هر میوه دارای یک هسته ترد و نرم است که اگر به صورت نپخته خورده شود، خاصیت سمی ملایمی دارد.
جنوب غربی هند، بنگلادش، فیلیپین و سریلانکا زادگاه "میوه جک" هستند که در استرالیا نیز شناخته شده است. در داخل این میوه، دانه*ها با گوشتی آبدار احاطه شده که مزه ملایم آناناسی دارد. از گوشت این میوه در تولید چیپس شیرین و پخت و پز نیز استفاده می شود.
در شرایطی که بسیاری "لیچی" را میوه*ای چینی در نظر می گیرند، اما تنها بومی این کشور نبوده و در هند و تایوان نیز یافت می شود. درختان این میوه همواره سبز هستند. لیچی با پوششی سخت احاطه شده و از گوشتی سفید با بافتی شبیه میوه انگور برخوردار است. لیچی شیرین مزه و غنی از ویتامین Cاست.
"مانگوستین" روی درختانی همیشه سبز می روید و بومی جزایر "سوندا" و "مولوکاس" است. این میوه دارای پوششی بنفش رنگ، بافتی خامه*ای و مزه*ای منحصر به فرد بوده که چیزی شبیه به مرکبات و هلو عنوان شده است. مانگوستین غنی از آنتی اکسیدان*ها بوده و ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی بیماری*ها مانند سرطان کمک کند. البته این مساله هنوز ثابت نشده است.
"کامکوات" میوه*ای کوچک و بومی چین است. این میوه* کوچک شبیه به پرتقال بوده، اما از درختانی که رابطه نزدیکی با خانواده مرکبات ندارند، می روید. کامکوات به صورت خام و با پوست خورده می شود. این میوه اغلب در تهیه مارمالاد و ژله کاربرد دارد. حتی تایوانی*ها این میوه را به چای اضافه می کنند و برخی معتقدند کامکوات پخته شده در آب می تواند به تسکین گلو درد کمک کند.
"ملون شاخدار" بومی صحرای کالاهاری در آفریقا است که به نام "خیار آفریقایی" نیز شناخته می شود. امروزه، ملون شاخدار در نقاط مختلف جهان مانند نیوزیلند، استرالیا، شیلی و آمریکا رشد می کند. هنگامی که این میوه را قارچ می کنید با گوشتی سبز رنگ و جالب مواجه شده و مزه و بوهای مختلفی - نه تنها خیار بلکه موز، لیمو و میوه گل ساعت - را حس می کنید. این میوه در آمریکا به نام "بلوفیش" (Blowfish) نیز شناخته می شود.
