شعری زیبای از ابوالحسن ورزی

[sting]

در دلم یادی از آن رخسار زیبا مانده است​

​

​

​

پرتوی از او در این آیینه پیدا مانده است

هیچ دانی چیست این سرخی که در چشم منست؟؟​

آتشی کز کاروان اشک بر جا مانده است

در نگاه گاهگاهت شعله ای دید از هوس​

گر به چشم حسرتم برق تمنا مانده است

سایه ای بر جویبار اشک غلتان منست​

آنچه در این باغ، از آن سرو بالا مانده است

از بهار بی نشان عشق من دارد نشان​

آن گل تنها که در دامان صحرا مانده است

روزها در حسرت فردا به سر شد ای دریغ​

دیگر از عمرم همین امروز و فردا مانده است

همچو سیلاب بهاران دور شیدایی گذشت​

وز گذشت او همین آشوب و غوغا مانده است

گر ز رسوایی گریزی، من خود این گویم که نیست​

دیگری جز من که در این شهر، رسوا مانده است؟

جز دل خلوت گزین من کجا آید بدست​

آنکه با صد همنشین پیوسته تنها مانده است
​

​

​