بياييد يك ماه بندگي مان را بر باد ندهيم!

[ستاره]

بیایید یک ماه بندگی‌مان را بر باد ندهیم!​

متأسفانه می‌بینیم که عده‌ای به‌محض اینکه ماه مبارک رمضان به پایان می‌رسد، بساط گناه را پهن می‌کنند! طوری که انگار نعوذبالله خدا فقط برای ماه رمضان است و بس!

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا به نقل از کریمه، کم‌کم داریم به پایان بهترین ماه سال نزدیک می‌شویم، ماهی که سکوتش تسبیح، خوابش عبادت، عملش مقبول و دعایش مستجاب است؛ ماهی که سراسر خیروبرکت است؛ ماهی که روزه‌اش همچون سپری در برابر آتش دوزخ است.
حالا باید آرام‌آرام با این ماه پربرکت خداحافظی کنیم و تا سال بعد به برکت ثواب‌ها و نیایش‌ها و الغوث الغوث های این ماه در پناه خداوند زندگی کنیم؛ باید تلاش کنیم که اگر خدایی نکرده نتوانستیم در شب‌های قدر کار شایسته‌ای انجام دهیم تا در شب‌های قدر بهترین سرنوشت برایمان رقم بخورد، در طول سال با اعمال نیک خود خشنودی خدا را کسب کرده تا بهترین‌ها را برایمان پیش آرد.
همچنین باید یاد بگیریم که تلاش برای کسب ثواب و پرهیز از گناه تنها مختص به این ماه مبارک نیست، بلکه در طول سال و تمام مراحل زندگی باید حواسمان به خود و اعمالمان باشد که نکند خدایی نکرده حقی را ناحق کنیم، نکند خدایی نکرده تهمت زده و یا دروغ بگوییم، نکند خدایی نکرده بدحجاب درملأعام حاضر شویم و...
اما متأسفانه می‌بینیم که عده‌ای به‌محض اینکه این ماه عزیز به پایان می‌رسد، بساط گناه را پهن می‌کنند! طوری که انگار نعوذبالله خدا فقط برای ماه رمضان است و بس! و بقیه سال را هرطور که دلشان بخواهد می‌توانند زندگی کنند.
راه دوری نمی‌رویم، آخر همین هفته به مناسبت عید سعید فطر دو روز تعطیلی در تقویم رسمی کشور ثبت شده است، تعطیلی که خیلی‌ها خود را برای آن از حالا و یا خیلی قبل‌تر آماده کرده‌اند، حتی عده‌ای به پیشواز این تعطیلات رفته و در جاده شمال تشریف دارند! عده‌ای هم لب ساحل نشسته و بساط جوجه و ... به راه انداخته‌اند!
این روزها هم که به خاطر گرمای هوا برخی‌ها می‌پندارند لب ساحل خانه خاله است! و با هر پوشش زننده‌ای در برابر دیگران حاضرشده و گهگاهی تنی به آب می‌زنند، انگارنه‌انگار که این آدم همان کسی بود که چند شب گذشته قرآن بر سر گرفته و خدا را به 12 نور پاکش قسم داده که گناهانش را بیامرزد!
مگر نه اینکه خدا در هرلحظه و همه‌جا با ماست؟! مگر نه اینکه خدا از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است؟! مگر نه اینکه خدا ناظر بر اعمال ماست؟! پس چرا عده‌ای تنها در ماه رمضان به خدا نزدیک شده و بعد از آن کم‌کم از خدای خود فاصله گرفته و درنهایت به هر عمل قبیحی دست می‌زنند؟!
ناگفته نماند که رفتن به سفر فی‌نفسه کار خوب و پسندیده‌ای است؛ همان‌طور که سعدی شیرازی در غزلیات خود آورده است: «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی»، اما فراموش نکنیم که سفر برای خود آدابی دارد که به خاطر اینکه سفر خوب و به خیری داشته باشیم باید آن‌ها را انجام دهیم.
آداب سفر
- خداحافظی کردن از خانواده و بستگان از سوی مسافر، بدرقه کردن کسی که به سفر می‌رود، از سوی اهل خانه و بستگان.
- شروع کردن سفر با «صدقه»، جهت سلامتی و رفع و دفع بلاها.
- خواندن دو رکعت نماز، دعا کردن و جان و مال خانواده را به خدا سپردن و بر او توکل کردن.
- خواندن این دعا: « بسم‌الله، آمنت بالله، توکلت‌علی‌الله، ماشاءالله، لاحول و لا قوة الا بالله.»
- برداشتن عصا، یا وسیله‌ای جهت دفع شر و خطرات احتمالی و حمل ابزار دفاعی.
- همراه داشتن مسواک، شانه، لباس و ظرف.
- همراه برداشتن مواد غذایی و خوراکی‌های موردنیاز و ره‌توشه سفر.
- همراه داشتن داروهای موردنیاز، سوزن، نخ، طناب و زیرانداز.
- رعایت اخلاق خوب با هم‌سفر در طول مسافرت.
- در سفر، بار بر دوش دیگران نبودن، خرج خود را به گردن دیگران نینداختن.
- مراعات حال هم‌سفر، در صورتی که خسته یا مریض باشد.
- همکاری در کارها، بر عهده گرفتن کارهای سنگین در مسافرت.
- گوش کردن به حرف بزرگ‌ترها.
- مشورت با هم‌سفران در انجام کارها و تصمیم‌گیری‌ها.
- مواظبت بر خواندن نماز در اول وقت.
- پس از سفر، نقل نکردن سختی‌ها و ناملایمات مسافرت.
- در بازگشت از سفر، برای اهل خانه، هدیه و سوغات آوردن.
- هنگام مراجعت از مسافرت به وطن، خدا را شکر کردن و بر نعمت سلامتی، حمد نمودن.
- برای تک‌تک آنچه یاد شد، احادیث مکرری در متون دینی آمده است که مجال طرح آن‌ها نیست.
به‌علاوه، سفر وسیله شناخت است، هم شناخت خود، هم شناخت دیگران. چون رنج‌ها و سختی‌های مسافرت و حالت‌های فوق‌العاده، جوهره انسان را می‌نمایاند و خصلت‌های درونی بروز می‌کند. حتی انسان میزان تحمل، مقاومت، کاردانی و تجربه خود را هم در سفر می‌تواند محک بزند.
از جمله سفرهای پسندیده، مسافرت به شهرهای مذهبی و زیارتگاه‌ها و دیدن اماکن تاریخی و دیدار با بزرگان و شخصیت‌های علمی و اخلاقی است.
زیارت خانه خدا، مرقد حضرت رسول (ص)، قبور مطهر ائمه معصومین (ع )، مزار پاک شهدای راه حق، زیارت قبر انبیاء، اوصیاء، اولیاء، صحابه و تابعین. دیدار از مرقد علمای بزرگ، فرزندان اهل‌بیت و قبور مؤمنان و صالحان، همه از مواردی است، که در متون دینی به آن‌ها تشویق شده است و زیارت قبور امامان، نوعی تجدیدعهد و پیمان با صاحبان ولایت است. امام سجاد (علیه‌السلام) بیست‌وپنج بار به سفر حج رفت.
به فرموده حضرت رضا (علیه‌السلام):
«هر امامی بر گردن دوستان و پیروانش، عهد و پیمانی دارد. از جمله اموری که وفای به این عهد و پیمان است، زیارت قبور ائمه (ع ) است.»
امید است که هر جا باشید، چه در سفر و چه حضر، ایامی خجسته و روز و شبی پربرکت داشته باشید. « سفر آخرت» سفر دیگری است که همه در پیش داریم. آن هم آداب، شرایط، پیش‌نیاز و تهیه مقدمات و ره‌توشه لازم دارد.
ما... همه مسافریم و نیازمند آمادگی برای آن «سفر بی‌بازگشت»
حضرت علی (علیه‌السلام)، ره‌توشه آن سفر را«تقوا» می‌داند.
انتهای پیام/