امشب شده ام مست که مستانه بگریم...

[۪A۫۰۪f۫۰۪s۫۰۪h۫۰۪a۫۰۪n۫۰]

امشب شده ام مست که مستانه بگریم...
بگذار شبی گوشه ی میخانه بگریم...
زآن آمده ام مست در این میکده کامشب..
بر قهقه ی ساغر و پیمانه بگریم..
افسانه ی دل ، قصه ی پر رنج و ملالی است..
بگذار بر این قصه و افسانه بگریم..
امشب ز چه رو در وطن خویش غریبم..
خواهم که در این شهر غریبانه بگریم..
طفل دل من باز تو را می طلبد باز..
بگذار بر این طفل ، یتیمانه بگریم..
ای عقل تو بر عاشق دیوانه بخندی..
من نیز به هر عاقل و فرزانه بگریم..
آن طایر زیبای مرا بال ببستند..
شب ها به پَر افشانی پروانه بگریم...