کاشت تربچه

[v!olet]

تربچه:
تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید ، لکن در هوای گرم زود خَشَبی ( خشک و چوبی ) و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته میشود . از نظر خاک ، زمان کشت را باید در نظر داشت ، باین معنی که برای کشت بهاره ، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد .
بعکس برای کشت انواع تابستانه در زمین های رسی و شنی و نمدار بهترین محصول بدست می آید .

روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب : تکثیر تربچه ، وسیله بذر می باشد.

بذر تربچه ، قرمز رنگ ، کروی شکل و نسبتا ریز است .
قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود 1 سال است .
به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا 2 سال قابل استفاده می باشد . ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر 2 ساله باشند بدست می آید .

کود دادن :
تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت .
لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد .

به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند : هویج درر یک زمان و یک محل کاشت .
زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود ، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد .

بذر گیری :
برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد .

از آخرین محصول پاییزه تربچه های سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده ، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند .

در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج میکنند پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد .

در تیرماه و مرداد ماه بذرآنها می رسد . پس از رسیدن بذرها ، شاخه های حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند .
پس از آنکه غلاف ها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلاف ها خارج شوند .

آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی ، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند .

در مورد تربچه های زمستانه بایستی از بذر تربچه های پائیزه بذر تهیه نمود