ارتباط آکنه با هورمونهای جنسی

[!! sezar]

مقدمه: تعریف آکنه: آکنه(جوش) عبارت است از التهاب واحد پیلوسباسه(مجموعه فولیکول و غدد چربی اطراف آن)که بیشتر در ناحیه صورت،گردن، بخش فوقانی پشت،سینه و بازوها ایجاد می شود. انواع آکنه: آکنه وولگاریس(جوش غرور)-آکنه نوزادی-آکنه شیر خوارگی-آکنه شغلی و ........ار انواع اکنه می باشند که شایعترین آنها آکنه وولگاریس یا جوش غرور است. سن شیوع: سن شیوع آکنه(جوش غرور)در 85%موارد بین 12 تا 24 سال می باشد. علت و بیماریزایی: بسته شدن دهانه غدد سباسه(غدد چربی اطراف مو)و انباشته شدن سبوم (چربی پوست)و به دنبال آن تکثیر یک نوع باکتری (به نام پروپیونی باکتریوم آکنه) و نهایتا هجوم سلولهای دفاعی بدن به آن ناحیه باعث التهاب و آکنه می گردد، که در این فعل و انفعالات آندروژنها(هورمونهای جنسی مردانه ساز)نقش مهمی دارند. بحث اصلی: ارتباط آکنه(جوش) با هورمونها و فعالیتهای جنسی: الف: ارتباط با هورمونهای جنسی: همانطوری که در علت شناسی و مکانیسم ایجاد آکنه ذکر گردید،آندروژنها(هورمونهای جنسی مردانه) از پایه های اساسی ایجاد آکنه می باشند و از آنجائیکه این هورمونها هم در بدن مردان وهم دربدن زنان به میزان متفاوت وجود دارند و نیز اینکه هورمونهای جنسی در بدن قابل تبدیل به یکدیگر می باشندو ذکر اینکه عادت ماهیانه در خانمها در حقیقت مانند مانیتوری ازتعادل ویا عدم تعادل هورمونهای دخیل در دوره جنسی آنها می باشد،بنابر این اختلال در عادت ماهیانه می تواند نشان دهنده عدم بالانس طبیعی هورمونهای آنها و علت مستعد کننده برای بروز جوش،چرب بودن پوست،ریزش موو عدم لطافت زنانه پوست باشد و به همین علت است که جوشهایی که در خانمها به خصوص بعد از 25 سالگی و در ناحیه چانه و اطراف دهان ایجاد می شوند وقبل از عادت ماهیانه تشدید می گردند،می توانند علل هورمونی داشته وعلاوه بر درمان جوش نیاز به تنظیم هورمونی دارند.البته به صورت طبیعی نیز درصورت خانمها در روزهای قبل از عادت ماهیانه گاها جوش ایجاد و یا تشدید میگردد که این پدیده به علت افزایش پروژسترون بدن در آن روزها و اثرات آن به صورت تورم دهانه غد د چربی پوست،می باشد که آغاز کننده مکانیسم ایجاد جوش میگردد.در آقایان نیر استفاده از هورمونهای مردانه(آندروژن ها)که جهت بدن سازی وی یا افزایش توان جنسی استفاده می شود،با مکانیسم های اشاره شده ایجاد جوش می نماید. ب:ارتباط با فعالیت های جنسی: همزمانی بلوغ وشروع فعالت جنسی در بین جوانان ونیز آغازو اوج شیوع آکنه(جوش)این سوال را مطرح می نماید که آیا بین این دو مقوله ارتباطی وجود دارد یا خیر؟به خصوص اینکه میزان خود ارضایی در این سنین از شیوع بالایی برخوردار بوده و دربعضی از فرهنگها و مکاتب این عمل بسیار مذموم فرض گردیده و استرس ، احساس گناه و عذاب وجدان ناشی از انجام آن ونیزباورهایی در رابطه با مضرات آن دامن گیر جوانانی می گردد که در این سنین به آکنه(جوش)نیز مبتلا هستند.توجه به این نکته ضروری است که بعلت افزایش سن کنونی ازدواج درجوانان که معمولا بالای 25 سال می باشد و خطرات بیماریهای آمیزشی ،عمده فعالیت جنسی در جوانان در این سنین،به صورت خود ارضایی می باشد. بنابر آمار دانشنامه آزاد ویکیپدیا 60-90%پسرها و 40%ذخترها در این سنین خود ارضایی می نمایند.همانگونه که اشاره شد مطالب فراوانی به خصوص در فرهنگ عامیانه در رابطه با مضرات این عمل ذکر شده لیکن بر پایه منابع و مستندات پزشکی اعم از روانپزشکی،اورولوژی و زنان ،این عمل جزو بیماریها ، اختللات جنسی و مضر محسوب نگردیده وباعث آکنه وریزش مو نمی شود. لیکن جوانانی که این عمل را انجام داده و بنابر آمار اشاره شده ،کم هم نیستند،به علت نیاز جنسی و نبود شرایط ازدواج در بین سنین بلوغ تا هنگام ازدواج،ضمن اینکه قادر به ترک آن نمی باشند،متعاقب انجام آ ن دچار احساس گناه،عذاب وجدان، فشار روحی-روانی و استرس می گردند که همه این عوامل می توانند تشدید کننده آکنه(جوش)باشند. بنابراین آگاهی صحیح از این امر می تواند از عواقب آن بکاهد.همچنین با توجه به اینکه ارتباط مستقیمی بین میزان آندروژنها ، میل جنسی وانجام فعالیتهای جنسی مشاهده نگردیده است،دلیل مستندی مبنی بر اقزایش شیوع آکنه(جوش) در بین کسانی که فعالیت جنسی بیشتری دارند دیده نمی شود[مورد استثنا آن خانمهایی هستند که به هیپرآندروژنیسم(افزایش هورمونهای مردانه)مبتلا بوده و افزایش میل جنسی- ریزش مو و آکنه شدید از علائم آنها می باشد.]
​

 

[!! sezar]

هیستری " برای "علم پزشکی" همیشه یک "عذاب الیم" بوده است تا جایی که "پزشکی" را وادار به یک واکنش دفاعی از نوع "انکار" کرده است.هیستری همان چیزی بود که علم (و هنر ِ)روانکاوی را بوجود آورده بود...اما اینک پزشکی دیگر حتی اسم هیستری را هم نمی آورد.و در طبقه بندیهای dsm نام آنرا هم عوض کردند و آنرا در زیرگروه هایی مهجور ، طبقه بندی کردند تا بدینوسیله از خشم و ناکامی ِ تاریخی پزشکان در قِبال مقاومت درمان ناپذیر بیماران هیستریک بکاهند....اما هیستریکها همچنان زنده هستند و مبارز می طلبند و هنوز که هنوز است ستاره اصلی اکثر برنامه های معرفی بیمار case report در مراکز آموزشی - درمانی هستند...هنوز که هنوز است هزاران بیمار با علایم تغییر شکل یافته ی جسمانی (somatization disorders) به صدها مطب و درمانگاه های شهر و روستا مراجعه میکنند.بیمارانی که بخاطر درمان ناپذیر بودنشان و جواب ندادن به درمانهای روتین دارویی و پزشکی،بطور نامحسوس به پزشکان نوعی احساس درماندگی را القا میکنند و از غرور علمی آنها میکاهند و نظام علت و معلولی ِ اتیولوژی (سبب شناسی ) و آسیب شناختی ِ علمی ِ آنها را بی محابا زیر سوال میبرند...هیستریکها برای سلسله مراتب علی و معلولی و معجونهای درمانگر پزشکی و روانپزشکی ،پشیزی ارزش قایل نیستند....بیهوده نیست که در قرون وسطی "هیستریکها " را به اتهام جادوگری میسوزاندند و در قرن نوزدهم آنها را در تیمارستانها به غل و زنجیر میکشیدند ...و امروزه هم درمانگران مدرن با تکه پاره کردن "تمامیت " آن و جادادنش در طبقه بندیهای بوروکراتیک ِ دی اس امی و با تجویز انواع و اقسام داروهایی که فقط علایم را به تاخیر می اندازند یا علایم را تغییر شکل میدهند،حس ناکامی خود را از فهم و غلبه بر هیستری به نمایش میگذارند.....هیستریک یک معترض است...او هنوز هم به اغتشاش حاکم بر دنیا معترض است ...به روابط ناسالم، به بی عدالتی ها بین فقیر و غنی،دارا و ندار،به بی عدالتی دنیای مردانه در مقابل زنان و...معترض است و به افشاگری میپردازد.