بـعـد از مــرگــم ...

[sting]

بعد از مـرگـم مرا در دورترین غروب خـاطراتت هـم نخواهی دید ...منی را که هر نفس با یـادت اندیشیـدمو هـر لحظه بی آنکه تــو بدانیبـرایت آرزوی بهترین هـا را کردم ...بعد از مـرگـم نامـم را در ذهنت تـداعـی نخواهـی کردنامی که برایت بیگانه بود اما در کنارت بودبی آنکه خود خـواهـان آن باشی ...بعد از مـرگـم چشمانـم را روی کاغـذ نخواهی کشیدچشمانی که همواره به خاطـر غـم هـا و شادی هـایت بـارانی بود و می درخشیدهنگام دیـدن چشمـانت ...بعد از مـرگـم گرمای دستانـم را حـس نخـواهی کرددستانی که روز و شب رو به آسمـان بـرای لبخندت دعــا می کردند ...بعد از مـرگـم صدایـم را نخواهی شنیدصدایـی که گرچه از غـم پـر بود اما شنیده می شدتا بگـویـد" دوستت دارم "بعد از مـرگـم خوابـم را نخواهی دیدخـوابی که شـاید دیدنش برای من آرزویـم بودو امید چشم بـر هم گذاشتـنم ...بعد از مـرگـم رد پـایـم را پیدا نخـواهی کردرد پـایـی که همواره سکـوت شب را می شکستتا مطمئن شود تــو در آرامش خواهی بود ...بعد از مـرگـم باغچه ی گل های رزم را نخـواهی دیدبـاغچه ی گل رزی که هر روز مزین کننده ی گلدان اتاقت بود ...بعد از مـرگـم نامه های ناتمامـم را نخواهی خواندنامه هـایی که سراسر شوق از تــو نوشتن بود ...بعد از مـرگـم تــو حتی قبـرم را نخـواهی شنـاختتــویی که حتی روی قبـرم از تــو نوشتم ...نـوشتـم : دوستـت دارمونـوشتـم : تــو نیز دوستـم بـداربعد از مـرگـم تــو در بی خبـری خـواهی بودروزی به خـاک بر می گـردمسال هـاست مـرده ام و فـراموش شـده امروزی که ره گذری غـریبهگردنبندی روی زمین پیدا خواهد کرد که نـام تــو روی آن حک شده استنـاگـزیر گردنبند را خـاک خواهد کردقبـر را روی آن قرار خـواهد دادروی تپـه ای که دور از شهـر است ...و تــو حتی در خیالت هـم آن تپه را تصـور نخواهی کردآن روز هـوا بـارانی ست و من می تـرسـم ...که مبـادا تــو در جـایی باشی که خیس شـوی و چتری در دستانت نباشدمن که به بـاران و خیس شدن از آن عـادت کرده ام ...به راستی بعد از مـرگـم فرامـوش خـواهم شدبعد از مـرگـم چه کسی ...فـانوس به دست بر سر قبـرم برایـم فـاتحه می خواند؟بعد از مـرگـم چه کسی ...به یـاده سوختن دلـــم لحظه ای یـاد می کند مـرا؟چـه کسـی ......؟!؟