مرگ عشق

[نگآر]

شبهای آغشته به بغضم را ... تسلیم شکستم از تو میکنم..
​

شکستم از یک نبرد نابرابر... ​

زندگی انقدر ها هم بی هیجان و راکد نیست ​

گاه به گاه .. ​

می آیی..​

رد میشوی..​

از دور نگاهت میکنم...​

از نزدیک نمی بینی ام .. ​

شوخی شوخی ترکم میکنی..و ​

جدی جدی ​

تباهی اش میماند برای من..​

گفته بودم پیش از این..​

که تصور کن​

یک حبه قند را درون جامی از خون بیندازی..​

عشق تو در من اینگونه کشته شد پاک و پاکیزه !​

نه تن الوده ی خوشبختم .. ​

و نه ترسای تیره بخت..​

به روز و روزگارم..​

به بغضهایم..​

به عطشم .. ​

به تمام رویای نیمه تمامی از تو ​

که سرکوب شد در من..​

من.. ​

زیستنِ بی هجوم عشق را دوست نمیدارم..​

حالا.. ​

هرچقدر که میخواهی بکش..​

حالم خوب میشود..
​