با دست‌های بلوری قند ریز میکرد
وقتی می‌خواست قندان‌های قشنگش را پر کند، زیر لب می‌گفت :
به نیت سلامتی
به نیت شادی
به نیت خوشبختی
همینقدر ساده... همینقدر قشنگ...
-
با دست‌های بلوری قند ریز میکرد
وقتی می‌خواست قندان‌های قشنگش را پر کند، زیر لب می‌گفت :
به نیت سلامتی
به نیت شادی
به نیت خوشبختی
همینقدر ساده... همینقدر قشنگ...
یه چیزی تو نسل‌مون اشتباهه!
یه عالمه چَشمِ غمگین
روی صورتای خوشحاله...
گفتم چو در آیی ، به سر آید سخنم
اینک به در آمد تن و جان از وطنم
شوق این دم : 23 مهر 99
به خدا توضیح مفصل دادم برات
بیا بخوان
اگر مقبول نیفتاد ، قهر کن
گناه دارم ابرو کمان
من به این نازی
من اینقدر مامانی
من به این خوشگلی
اگه نیای
میرم چاق میشم ، چله میشم
بعد بیا تو منو بخور
برای بانوی وقار ، بانوی ادب
و
بانوی سلطان قلبها
به بوی عطر تو بیدار شدم
نه اون عطری که هر روز با سر انگشت خویش به زیر چانه و پشت گوش میکشی
گوشۀ پتو را انداخته بودی روی صورتم
شمیم عطر تنت بود
رایحۀ دل انگیز تو
اون خال کوبی های چندش آور را هم وقتی خواب بودم روی ساعدم زدند
من بی تقصیرم
به زودی عاملینش را پیدا میکنم و به سزای اعمال زشتشان می رسانم
الانم دارم برات پیام میزنم :
سلام نازنینم .
گوشۀ پتویت را با تمام وجود استشمام فرمودیم
حتی وقتی نیستی ، هستی
فدای تو و پتویی که بوی تو را میدهد
قربانت : پیر زشت
سلام بلای دوست داشتنی من
آمدم
جانم به قربانت
ولی حالا چرا ؟
.
.
دلم برات تنگ شده بود بچه .
عزیزم سلام , ممنونم از پیام قشنگت
پسر همسایه
برای تو :
چند روزی نیستم
گفتم قبل از رفتن
چشمهای زیبایت را با شبنمی از شوق نبودنم بیارایم
که حتم دارم نبودنم را جشن رهایی خواهی گرفت
و شاید مژدۀ ولیمه ای نیز بر شکم مبارک و سوری مهر آفرین بر دل نازک خویش .
کلید خانه ام را زیر این شاخۀ گل نهان کردم که غیر نبیند.
هر روز به خانه ام سر بزن و عطر و رایحۀ دلانگیز خویش بر خانه ام بگستران
که شاید سفر را انتهایی در انتهای خویش نبود و بازگشتی حاصل نشد
در آن صورت ، خانه ات خواهد بود و تملک « خانه ام » بر چیده خواهد شد .
هرگز خانه ات را ترک نکن و منتظر پیر بد اخلاقت باش .
گل نرگسی به پاس داشت چشمهای زیبای تو
در کنار گلدان یاس زندگی پیشین من
پشت پنجرۀ اتاق تنهایی ام ، که هر روز به انتظار نوازش توست ، دریغ مکن .
شاید روزی پسرکی از پشت پنجره بگذرد
و محو زیبایی نرگس شود
بگذار دخترک خانه ات طنازی کند و پسرک را به فشردن دست وی میان دستهایش وا دارد
پسرک خاطر خواهش شود
و دخترک لبریز از خواسته شدن ..........
سه شنبه 15 مهر 99
نقل است که باغی بود مفرح
و نهری جاری از میان آن
دختری زیباروی و فرشته خوی که هشتمین بهار غنچۀ عمرش را سپری میکرد
کنار نهر نشسته بود و دل به دست پسرکی هم سن سپرده بود
پسرک ، شاخه شاخه گل نرگس از کنار نهر می ستاند
و بر خرمن گیسوان دخترک می فزود
دخترک را این حال خوش آمده ، طنازیها مینمود
چندانکه ، پسرک را یارای نگاه وی نبود
آنسان که دست دخترک بر گرفت و بر سینۀ خویش نهاد
و دخترک نوای قلب پسرک را
نه در دست ، که با ساز قلب خویش می نواخت
آنگاه پسرک رو به دختر زیباروی کرد و گفت :
خاطرت را بسیار میخواهم و به جان
دخترک با خود اندیشید : خاطر خواهی ؟
برایش مفهوم نبود
اما یهویی دلش فرو ریخت
و احساس خواسته شدن ، در وجودش شعله کشید
و زیر لب زمزمه کرد : حس قشنگیست . دوستش میدارم ...
و آنگاه پسرک به آرامی گفت :
صنما سه چند روزی ، منم و غم فراقت
بنشین کنار نهری ، که روان رَوَد ز باغت
اگرم بپرسی ای پیر ، چه زمان بر آیی ام باز ؟
به بت صنعانی ام گو ، که نهان جَهَم سراغت
چو رسد به روز هشتم ، من و قحطی نگاهت
بدهم نوید باران ، تو و خوشه های راغت
بفشارمت به آغوش ، تن و دست مهربانت
که ز طاقتم فزون شد ، تو و ابروان طاقت
برسد خبر به نرگس ، چه نشسته ای به پا خیز
که یکی به خاطر تو ، شده بسته پا به پایت
چو دلت فرو بریزد ، ز خبر به ناگهانی
تو بگو که حس خوبست ، چو رسم به کوی جانت
پ . ن :
بت صنعانی ام : با تلفظ بت صنانی ام -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
