salam be dostane golam vaghan mamnon az lotfeton khoshhalam ke dar kenareton hastam omidvaram sate khoshiro ba ham dashteh bashim

ا سزاواریم اگر گریانیم این چنین خسته و سرگردانیم ما که دانسته به دام عشق افتادیم چرا از عاشقی رو گردانیم وقتی پیمان دلو میبستیم گفته بودیم فقط عاشق هستیم ولی با عشق نگفتیم هرگز از دو ایل نا برابر هستیم از دو ایل نا برابر هستیم نه گناه کاریم نه بی تقصیریم منو تو...

فریاد نزن ای عاشق من صدایت را درون قلب خود می شنوم درد را در چهره ی عاشق تو با ذهن خود می نگرم فریاد نزن ای عاشق، فریاد نزن بی سبب نیست چنین فریادم بی گناه در دام عشق افتادم چه درست و چه غلط زندگی هم خودم و هم تو رو بر باد دادم اگر احساسمو می فهمیدی قلبتو دوباره می...

اخر زنگ دنیا کی میخورد خدا می داند،ولی........................ آن روز که آخرین زنگ دنیا می خورد دیگر نه می شود تقلب کرد ونه می شود سرکسی را کلاه گذاشت. آن روز تازه می فهمیم دنیا با همه بزرگی اش از جلسه امتحان هم کوچکتر بود. آنروز تازه می فهمیم که زندگی عجب سوال سختی بود ،سوالی که بیش...

میشود در پس دیوار نگاه آسمانت را دید میشود با دل لبریز ز شوق خنده هایت را چید میشود با دل پر خون و خموش شوق بازآمدنت را به ویرانه دلهای کبوتر ها برد یا میشود با گذر از مستی ها باز آرام گرفت میشود با گذر از تو و عبور از همه هستی ها شمعی روشن کرد... و به پروانه ی دیوانه بیاموخت که او نیست آن عاشق...

باز یک غزل حکایت کسی که عاشق است باز ما و کشف خلوت کسی که عاشق است در سکوت چشم دوختن به جاده های دور باز انتظار عادت کسی که عاشق است دستهای التماس ما گشوده پس کجاست؟ دستهای با محبّت کسی که عاشق است باز هم سخن بگو سخن بگو شنیدنی ست از زبان تو حکایت کسی که عاشق است من اگر...

خداوندا نگاهت باز با من از راز دل گفتش خداوندا صدایت هم به من با ناز دل گفتش که من انسانم و پاک و پر از احساس که من معشوقم و عاشق,تو میدانی خدای پاک خداوندا دلم آشفته است و باز میخندد نمیدانم چرا این گونه با احساس میخندد خداوند مگر حال , عشاق این گونه میباشد به من اموخته اند هر شب ز درد عشق...

تو را نگاه می کنم خورشید چند برابر می شود و روز را روشن می کند! بیدار شو با قلب و سر رنگین خود بد شگونی شب را بگیر تو را نگاه می کنم و همه چیز عریان می شود زورق ها در آب های کم عمقند... خلاصه کنم:دریا بی عشق سرد است! جهان این گونه آغاز می شود: موج ها گهواره ی آسمان را می جنبانند (تو در...

دود می خیزد ز خلوتگاه من. کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن. کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ دست از دامان شب برداشتم تا بیاویزم به گیسوی سحر. خویش را از ساحل افکندم در آب، لیک از ژرفای دریا بی خبر. بر تن دیوارھا طرح شکست. کس دگر رنگی در این سامان ندید. چشم میدوزد خیال روز و شب...

بعضی عشقا مثل حضرت آدمه ( خوبیش اینه كه اولین عشقته )بعضی عشقا مثل حضرت نوح می مونن ( بعضیا از ترس طوفان میان پیشت) بعضی عشقا مثل حضرت ابراهیمه ( باید همه چیزتو قربونی كنی ) بعضی عشق ها هم مثل حضرت مسیحه ( آخرش به صلیب كشیده میشی) بعضی عشق ها هم مثل حضرت موسی هستن ( تا یه كمی دور میشی یه...

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه فردا علم نفاق طی خواهم کرد با موی سپید قصد می خواهم کرد پیمانه عمر من به هفتاد رسید این دم نکنم نشاط کی خواهم کرد امروز ترا دسترس فردا نیست و اندیشه...

نیم نگاهی به نیاز نوازشم نمی کنی با ناز نیز ناهیدوار نمی خرامی به برم ناوک نگاهت را به نگاهم نمی اندازی مگر نمیدانی نوازشت مرهم جان رنجور من است مگر نمیدانی نازت نیاز تنهایی آغوش من است مگر نمیدانی نقش نگاهت تمنای نگاه مغرور من است

از همان لحظه که آهسته به من خندیدی از نگاهم به خدا، راز مرا فهمیدی راز من عشق به تو، عشق به چشمان تو بود تو که از آینه و نوری و از خورشیدی بی گمان، عاشق این شاعر تنها بودی مثل یک غنچه، تو از شاخه مرا می چیدی با نگاهی که پر از حس غریب غم بود چهره ی خسته و غمگین مرا می دیدی غم...

لحظه گنگ و خفقان آوری است لحظه جدایی، وقتی که واژه خداحافظی چونان بغضی گلویت را می فشارد و زبانت را یارای گفتن آن نیست. زمانی که ایستگاه قطار را ترک می گفتی لحظه ها با نوک پنجه می گذشتند، و هیچ صدایی در گوشم نواخته نمی شد تنها شبح تو را می دیدم، که چمدانت را بر می داشت و سوار قطار می شد تو...

کاش می*دیدم چیست آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاری است آه وقتی که تو لبخند نگاهت را می*تابانی بال مژگان بلندت را می*خوابانی آه وقتی که توچشمانت آن جام لبالب از جان*دارو را سوی این تشنه جان سوخته می*گردانی موج موسیقی از دلم می*گذرد روح رنگ شراب در تنم می*گردد دست ویرانگر شوق...

پسر بچه : مثل آدم بزرگا ؟! دختر بچه : نـــــــه ، راستـــــــکی

بغض داری ، آروم نیستی ! دلت براش تنگ شده .... حوصله ی هیچكسو نداری ! به یاد لحظه ای بیفت که : اون همه ی بی قـراری های تو رو دید؛ اما .... چشمـاشو بست و رفت ... !!!

وقتی می گویم دیگر به سراغم نیا فکر نکن که فراموشت کرده ام یا دیگر دوستت ندارم نه … من فقط فهمیدم وقتی دلت با من نیست بودنت مشکلی را حل نمی کند تنها دلتنگترم میکند !

میخواهم از کسی بنویسم که حسابی دلم هوایش را کرده، از کسی که زندگی بدون او یعنی تباهی و پوچی... از خدایی که فراموشیش کار هر روزمان شده، خدایی که با تمام نشانه های زیبای وجودیش خیلی غریبانه در دل ها نشسته است. آنقدر غریب که انسان ها خود را قادر به انجام هر کاری میدانند بی آنکه ذره ای به این...

چین دومین تولیدکننده پوست روباه در جهان به شمار می رود. پرورش دهندگان این حیوان از روش های خشن و غیر انسانی برای تجارت خود بهره می برند. در مراکز پرورش روباه صدها روباه در کنار هم و در قفس*های تنگ نگهداری می شوند، در پاییز یا زمستان، حیوانات از قفس هایشان بیرون آورده شده و کارگران از روش...

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت به قصد جان من زار ناتوان انداخت نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت شراب خورده و خوی کرده می*روی به چمن که...

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت درویش نمی*پرسی و ترسم که نباشد اندیشه آمرزش و پروای ثوابت راه دل عشاق زد آن چشم خماری پیداست از این شیوه که مست...

گفتم اي سلطان خوبان رحم كن بر اين غريب گفتم اي سلطان خوبان رحم كن بر اين غريب گفت در دنبال دل ره گم كند مسكين غريب گفتمش مگذر زماني گفت معذورم بدار خانه پروردي چه تاب آرد غم چندين غريب خفته بر سنجاب شاهي نازنيني را چه غم گر زخار و خاره سازد بستر و بالين غريب اي كه در زنجير زلفت...

ميدمد صبح و كله بست صبا ميدمد صبح و كله بست سحاب الصبوح الصبوح يا اصحاب مي چكد ژاله بر رخ لاله المدام المدام يا احباب مي وزد از چمن نسيم بهشت هان بنوشيد دم به دم مي ناب تخت زمرد زده است گل به چمن راح چون لعل آتشين درياب در ميخانه بسته اند دگر افتتح يا مفتح الابواب...

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما آب روی خوبی از چاه زنخدان شما عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده بازگردد یا برآید چیست فرمان شما کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت به که نفروشند مستوری به مستان شما بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر زان که زد بر...

ساقي به نور باده برافروز جام ما ساقي به نور باده برافروز جام ما مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما ما در پياله عکس رخ يار ديده*ايم اي بي*خبر ز لذت شرب مدام ما هرگز نميرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جريده عالم دوام ما چندان بود کرشمه و ناز سهي قدان کايد به جلوه سرو صنوبرخرام ما اي باد...

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما *.* چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما ما مريدان روي سوي قبله چون آريم چون *.* روي سوي خانه خمار دارد پير ما در خرابات طريقت ما به هم منزل شويم *.* کاين چنين رفته*ست در عهد ازل تقدير ما عقل اگر داند که دل دربند زلفش...

رونق عهد شباب است دگر بستان را رونق عهد شباب است دگر بستان را می*رسد مژده گل بلبل خوش الحان را ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش خاکروب در میخانه کنم مژگان را ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان مضطرب حال مگردان من...

ساقيا برخيز و درده جام را ساقيا برخيز و درده جام را خاک بر سر کن غم ايام را ساغر مي بر کفم نه تا ز بر برکشم اين دلق ازرق فام را گر چه بدناميست نزد عاقلان ما نمي*خواهيم ننگ و نام را باده درده چند از اين باد غرور خاک بر سر نفس نافرجام را دود آه سينه نالان من سوخت اين افسردگان...

صوفي بيا که آينه صافيست جام را صوفي بيا که آينه صافيست جام را *.* تا بنگري صفاي مي لعل فام را راز درون پرده ز رندان مست پرس *.* کاين حال نيست زاهد عالي مقام را عنقا شکار کس نشود دام بازچين *.* کان جا هميشه باد به دست است دام را در بزم دور يک دو قدح درکش و برو *.* يعني طمع مدار وصال دوام...

ملازمان سلطان که رساند اين دعا را به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را که به شکر پادشاهي ز نظر مران گدا را ز رقيب ديوسيرت به خداي خود پناهم مگر آن شهاب ثاقب مددي دهد خدا را مژه سياهت ار کرد به خون ما اشارت ز فريب او بينديش و غلط مکن نگارا دل عالمي بسوزي چو عذار برفروزي...

دل مي*رود ز دستم صاحب دلان خدا را دل مي*رود ز دستم صاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا کشتي شکستگانيم اي باد شرطه برخيز باشد که بازبينيم ديدار آشنا را ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون نيکي به جاي ياران فرصت شمار يارا در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل هات...

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را که سر به کوه و بيابان تو داده*اي ما را شکرفروش که عمرش دراز باد چرا تفقدي نکند طوطي شکرخا را غرور حسنت اجازت مگر نداد اي گل که پرسشي نکني عندليب شيدا را به خلق و لطف توان کرد صيد اهل نظر به بند و دام نگيرند مرغ...

گر آن ترک شيرازي به دست آرد دل ما را اگر آن ترک شيرازي به دست آرد دل ما را به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را بده ساقي مي باقي که در جنت نخواهي يافت کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را فغان کاين لوليان شوخ شيرين کار شهرآشوب چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان يغما را ز عشق ناتمام ما...

صلاح کار کجا و من خراب کجا صلاح کار کجا و من خراب کجا ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا چو کحل...

الا يا ايها الساقي ادر کاسا و ناولها الا يا ايها الساقي ادر کاسا و ناولها *.* که عشق آسان نمود اول ولي افتاد مشکل*ها به بوي نافه*اي کاخر صبا زان طره بگشايد *.* ز تاب جعد مشکينش چه خون افتاد در دل*ها مرا در منزل جانان چه امن عيش چون هر دم *.* جرس فرياد مي*دارد که بربنديد محمل*ها به مي سجاده...

صلاح کار کجا و من خراب کجا ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا چو کحل بینش ما خاک آستان شماست کجا رویم بفرما...

حال خونين دلان که گويد باز و از فلک خون خم که جويد باز شرمش از چشم مي پرستان باد نرگس مست اگر برويد باز جز فلاطون خم نشين شراب سر حکمت به ما که گويد باز هر که چون لاله کاسه گردان شد زين جفا رخ به خون بشويد باز نگشايد دلم چو غنچه اگر ساغري از لبش نبويد باز بس که در پرده چنگ گفت سخن...

روي بنماي و وجود خودم از ياد ببر خرمن سوختگان را همه گو باد ببر ما چو داديم دل و ديده به طوفان بلا گو بيا سيل غم و خانه ز بنياد ببر زلف چون عنبر خامش که ببويد هيهات اي دل خام طمع اين سخن از ياد ببر سينه گو شعله آتشکده فارس بکش ديده گو آب رخ دجله بغداد ببر دولت پير مغان باد که باقي...

نماز شام غريبان چو گريه آغازم به مويه*هاي غريبانه قصه پردازم به ياد يار و ديار آن چنان بگريم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از ديار حبيبم نه از بلاد غريب مهيمنا به رفيقان خود رسان بازم خداي را مددي اي رفيق ره تا من به کوي ميکده ديگر علم برافرازم خرد ز پيري من کي حساب برگيرد...

اي که در کشتن ما هيچ مدارا نکني سود و سرمايه بسوزي و محابا نکني دردمندان بلا زهر هلاهل دارند قصد اين قوم خطا باشد هان تا نکني رنج ما را که توان برد به يک گوشه چشم شرط انصاف نباشد که مداوا نکني ديده ما چو به اميد تو درياست چرا به تفرج گذري بر لب دريا نکني نقل هر جور که از خلق کريمت...

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد بنده طلعت آن باش که آنی دارد شیوه حور و پری خوب و لطیف است ولی خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد چشمه چش مرا ای گل خندان دریاب که به امید تو خوش آبی روان دارد خم ابروی تو در صنعت تیراندازی برده از دست هر آنکس که کمانی دارد گوی خوبی که برد از تو که خورشید...

يا رب اين شمع دل افروز ز کاشانه کيست جان ما سوخت بپرسيد که جانانه کيست حاليا خانه برانداز دل و دين من است تا در آغوش که مي*خسبد و همخانه کيست باده لعل لبش کز لب من دور مباد راح روح که و پيمان ده پيمانه کيست دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو بازپرسيد خدا را که به پروانه کيست مي*دهد هر کسش...

اي نسيم سحر آرامگه يار کجاست منزل آن مه عاشق کش عيار کجاست شب تار است و ره وادي ايمن در پيش آتش طور کجا موعد ديدار کجاست هر که آمد به جهان نقش خرابي دارد در خرابات بگوييد که هشيار کجاست آن کس است اهل بشارت که اشارت داند نکته*ها هست بسي محرم اسرار کجاست هر سر موي مرا با تو هزاران کار...

ساقي بيا که يار ز رخ پرده برگرفت کار چراغ خلوتيان باز درگرفت آن شمع سرگرفته دگر چهره برفروخت وين پير سالخورده جواني ز سر گرفت آن عشوه داد عشق که مفتي ز ره برفت وان لطف کرد دوست که دشمن حذر گرفت زنهار از آن عبارت شيرين دلفريب گويي که پسته تو سخن در شکر گرفت بار غمي که خاطر ما خسته...

ناگهان پرده برانداخته*اي يعني چه مست از خانه برون تاخته*اي يعني چه زلف در دست صبا گوش به فرمان رقيب اين چنين با همه درساخته*اي يعني چه شاه خوباني و منظور گدايان شده*اي قدر اين مرتبه نشناخته*اي يعني چه نه سر زلف خود اول تو به دستم دادي بازم از پاي درانداخته*اي يعني چه سخنت رمز دهان...

مدامم مست مي*دارد نسيم جعد گيسويت خرابم مي*کند هر دم فريب چشم جادويت پس از چندين شکيبايي شبي يا رب توان ديدن که شمع ديده افروزيم در محراب ابرويت سواد لوح بينش را عزيز از بهر آن دارم که جان را نسخه*اي باشد ز لوح خال هندويت تو گر خواهي که جاويدان جهان يک سر بيارايي صبا را گو که بردارد...

خمي که ابروي شوخ تو در کمان انداخت به قصد جان من زار ناتوان انداخت نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود زمانه طرح محبت نه اين زمان انداخت به يک کرشمه که نرگس به خودفروشي کرد فريب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت شراب خورده و خوي کرده مي*روي به چمن که آب روي تو آتش در ارغوان انداخت به بزمگاه...

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست ما را ز منع عقل مترسان و می بیار کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست از چشم خود بپرس که ما را که می​کشد جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست او را به چشم...

دوستان و مشتاقان لسان الغیب اشعار این شاعر بزرگ ایران زمین رو در این تاپیک ارسال کنید میر من خوش می​روی کاندر سر و پا میرمت خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت گفته بودی کی بمیری پیش من تعجیل چیست خوش تقاضا می​کنی پیش تقاضا میرمت عاشق و مخمور و مهجورم بت ساقی کجاست گو که بخرامد که پیش...