مجموعه اشعاری امیر خسرو دهلوی و زندگی نامه

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۰[/h]

تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا

کی بود بیکاری آن مردم شکاران ترا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۱[/h]

خبرت هست ؟ که از خویش خبر نیست مرا

گذری کن که زغم راه گذر نیست مرا


گر سرم در سر سو دات رود نیست عجب

سرسوای تو دارم غم سرنیست مرا


بی*رخت اشک همی بارم و گل می*کارم

غیر ازین کار کنون کار دگر نیست مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۲[/h]

نازنینا زین هوس مردم که خلق

با تو روزی در سخن بیند مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۳[/h]

وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا

وندران کوی نهانی نظری بود مرا


جان بجایست ولی زنده نیم من زیرا

مایهٔ عمر بجز جان دگری بود مرا


باری از دیده مریزید گلابی که به عمر

لذت از عشق همین درد سری بود مرا


هیچ یاد آمدت ای فتنه که وقتی زین پیش

عاشق سوختهٔ دربدری بود مرا


خواستم دی که نمازی بکنم پیش خیال

لیکن آلوده به دامان جگری بود مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۴[/h]

گم شدم در سر آن کوی مجویید مرا

او مراکشت شدم زنده مپو یید مرا


بر درش مردم و آن خاک بر اعضای من است

هم بدان خاک درآید و مشویید مرا


عاشق و مستم و رسوایی خویشم هوس است

هر چه خواهم که کنم هیچ مگویید مرا


خسروم من : گلی ازخون دل خود رسته

خون من هست جگر سوز مبویید مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۵[/h]

دی غمزهٔ تو کرد اشارت به سوی لب

تا بوسه*ای دهد ز شکر خوب تر مرا


رویت گل و لبت شکر و این عجب که نیست

جز دردسر به حاصل از آن گل شکر مرا


چون من ترا درون دل خویش داشتم

آخر چه دشنه داشته*ای در جگر مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۶[/h]

سیم خیال تو بس با قمر چکار مرا؟

من و چون کوه شبی با سحر چکار مرا؟


نبینم آن لب خندان ز بیم جان یک*سره

ز دور سنگ خورم با گهر چه کار مرا؟


اگر قضاست که میرم به عشق تو آری

بکارهای قضا و قدر چکار مرا ؟


به طاعتم طلبند و به عشرتم خوانند

من و غم تو به کار دگر چکار مرا؟

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۷[/h]

رسید باد صبا تازه کرد جان مرا

نهفته دار بمن بوی دلستان مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۸[/h]

گر چه بربود عقل و دین مرا

بد مگویید نازنین مرا


گوشش از بار درد گران گشتست

نشنود نالهٔ حزین مرا


آخر ای باغبان یکی بنمای

به من آن سرو راستین مرا


دست در گل همی زنم لیکن

خار می*گیرد آستین مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۴۹[/h]

ترسم از بوی دل سوخته ناخوش گردد

مرسانی به وی ای باد صبا بوی مرا

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۵۰[/h]

دی خرامان در چمن ناگه گذشتی لاله گفت

نیست مثل آن صنوبر در همه بستان ما

 

[*مینا*]

[h=3]گزیدهٔ غزل ۵۱[/h]

ای طبیب از ما گذر درمان درد مام جوی

تاکند جانان ما از لطف خود درمان ما