مشاعره کده بیا ۲ فروم

[eLOy]

تا نگردی بی‌خبر از جسم و جان
کی خبر یابی ز جانان یک زمان !

#عطار

 

[نبات]

نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست
تا اشارات نظر نامه رسان من و تو ست

هوشنگ ابتهاج عزیز

 

[eLOy]

توبه کـــردم که قلم دست نگیرم اما
هاتفی ‌گفت که این بیت شنیدن دارد


و خدا خواست که ‌یعقوب نبیند یک عمر
شهـر بی یار مگـر ارزش دیدن دارد!

#شهریار

 

[نبات]

دُرم از دیده چکان است به یاد لب لعلت
نگهی باز به من کن که بسی دُر بچکانم


جناب آقای سعدی

 

[eLOy]

مرا گفتی ببر از جمله یاران
بکندم از همه دل در تو بستم


مرا دل خسته کردی جرمم این بود
که از مژگان خیالت را بجستم


#مولانا

 

[نبات]

معاشری خوش و رودی بساز می‌خواهم
که درد خویش بگویم به ناله بم و زیر

جناب حافظ

 

[eLOy]

روا داری کــه بی روی تو باشـم
ز غم باریک چــون موی تو باشــم


اگر زلفیـن چـوگان کرد خـواهی
مـــرا بپذیر تا گـوی تــو باشم

َ#سنایی

 

[نبات]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

[eLOy]

ما را همه دشمنند و تنها او دوست
از دوست بدشمنان بنالم نه نکوست

#مولانای_جان

 

[نبات]

تا تو حریف من شدی،ای مه دلستان من
همچو چراغ می جهد نور دل از دهان من

دیوان شمس

 

[eLOy]

نیشکر باید که بندد
پیش آن لب‌ها کمر




خسروی باید
که نوشم زان
لب شیرین شکر...



#حضرت_عشق_مولان

 

[نبات]

ره آسمان درونست ،پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوي شد، غم نردبان نماند

دیوان شمس

 

[eLOy]

دلا رحمی بجان خویشتن کن
که مورانت نهند خوان و کنند سور


#باباطاهر

 

[نبات]

راه امشب می‌برد سویت مرا
می‌کشد در بند گیسویت مرا

گاه لیلا، گاه مجنون می‌کند
گرگ و میش چشم آهویت مرا

 

[eLOy]

از آتش دل گدازه می‌گیرد عشق
وز حادثه رنگ تازه می‌گیرد عشق



این مستی و تردستی و گستاخی را
گویا ز شما اجازه می‌گیرد عشق


#قیصر_امین_پور

 

[نبات]

قدحي بود به دستم ،بفکندم بشکستم
کف صد پاي برهنه، من از آن شيشه بخستم

جناب مولانا

 

[eLOy]

می هست و اعتدال هوا هست و سبزه هست
چیزی که نیست صحبت یاران جانی است


#وحشی_بافقی

 

[نبات]

تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

دیوان شمس


ای خداوند یکی یار جفاکارش ده
دلبری عشوه ده سرکش خون خوارش ده


تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد
غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده


چند روزی جهت تجربه بیمارش کن
با طبیبی دغلی پیشه سر و کارش ده


ببرش سوی بیابان و کن او را تشنه
یک سقایی حجری سینه سبکسارش ده


گمرهش کن که ره راست نداند سوی شهر
پس قلاوز کژ بیهده رفتارش ده


عالم از سرکشی آن مه سرگشته شدند
مدتی گردش این گنبد دوارش ده


کو صیادی که همی کرد دل ما را پار
زو ببر سنگ دلی و دل پیرارش ده


منکر پار شده ست او که مرا یاد نماند
ببر انکار از او و دم اقرارش ده


گفتم آخر به نشانی که به دربان گفتی
که فلانی چو بیاید بر ما بارش ده


گفت آمد که مرا خواجه ز بالا گیرد
رو بجو همچو خودی ابله و آچارش ده


بس کن ای ساقی و کس را چو رهی مست مکن
ور کنی مست بدین حد ره هموارش ده

 

[eLOy]

هـر لاله ای که از دل این خاکدان دمید
نو کرد داغ مـاتم یاران رفــتــه را

#شهریار

 

[نبات]

ای دل من!، سر مزن بر سینه این سان ناشکیبا
لحظه ای دیوانه جان ،آرام بنشین ،خواهد آمد

جناب منزوی