٠•●♥❤ღ دلنوشته تنهایی ღ❤♥●•٠·

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

 

[Ops]

خودم و خـــــدایم را دوست دارم
از روزی که دریافته
ام
جز خودم و خـــــدایم کسی را ندارم
که
دلداریم بدهد
برایم آواز
بخواند
و با همه ی بدیهایم
ترکم نکند .
از
وقتی خودمــــــان
را دوست دارم
دیگر
تنها
نیستم...

 

[Ops]

تنهایی تاوان همه "نه"هایی است که نگفتم تادل

کسی نشکند...

همه "محبت هایی"که زیادی هدر دادم تادلی به دست

آورم...

همه"دوستت دارم های"آبکی که جدی گرفتم...

همه"سادگی"که دراین دنیای هزارچهره خرج کردم

"تنهایی"تاوان همه "خوشبینی هایی"است که به

دنیا و آدم های این روزها داشتم...

 

[Ops]

تصویر سیاه از حس گمشده من در انتهای خطی کشیده شده از ردپای ذغالی نیم سوخته بر تن دیوار کوچه رسوایی من .زخمی به جا مانده از آرزوهایت بر تن نحیف و صورت افسرده ات ، این چنین است عاقبت یک احساس پوچ .

 

[Ops]

تلخ می گذرداین روزها را می گویم
که قرار است
از تو
که آرام جان لحظه هایم بوده ای
برای دلم
یک انسان معمولی بسازم !

 

[Ops]

هزار ساعت عشق بود و
یک بوسه ی یواشکی !
الان هزار ساعت بوسه ی علنی هست !
ولی دریغ از یک لحظه عشق ...

 

[Ops]

دلم را کسی شکست که دلم

هرگز

به شکستن دلش راضی نمیشد

سخت است

کسی را دوس داشته باشی و نتوانی به او بگویی

سخت است جداشوی

و اوبرود و فراموش کند همه چیز را

چه بگویم؟

دوستم نداشت؟

مرا فراموش کرد؟

کسی دیگر را دوست داشت؟

اری این بهتر است.

پس چرا من اینگونه ام؟

چرا از دنیا بریده ام؟

نمیدانم

کاش تو نیز اینقدر معرفت داشتی

تا نگاهی به گذشته می انداختی

گذشته ای که فقط برای هم بود

...حال چه

تو و...

عشقی دیگر

 

[Ops]

خاطرات خیلی عجیبن
گاهی اوقات می خندیم
به روزایی که گریه می کردیم
گاهی گریه می کنیم به
یاد روز هایی که می خندیدیم…

 

[Ops]

شعرهایم را میخوانی…و میگویی روان پریش شده ام !
پیچیده است … قبول …
اما من فقط چشمهای تو را مینویسم …
تو ساده تر نگاه کن …

 

[Ops]

می خواهم بمیرم !این خواستن توانستن نیست ، آرزوست
شاید تکرار حرفهایی که برای همگان آشناست
نمی توان برای رهایی این چنین جنگید
نمی توان آه پر هیاهوی ماندگان را نشنید
این از حرف های کودکانه هم ساده تر است
با ترس نمی گویم
من به تو مدیونم
من الفبای دوست داشتن را درست نمی دانستم
من بهانه ی تو را در تنهایی ها به خاطره های باد سپردم
این ندای بی مهری را کسی برایت معنی نکرد
می دانم که آفات عشق
سکوت در واژه گانی است که به دستم رقم می خورد
ای کاش می گفتی :
که الفبای دوست داشتن تنها حضور توست
می خواهم بمیرم !
نگو که نمی توانی
این خواستن توانستن نیست ، آرزوست .

 

[Ops]

و امشب چقدر تاریک است نه مهتابی، نه ستاره ای، و نه نور چشمهایت
هیچ یک را نمیبینم،
تنها آسمان تیره شده ی
آرزوهایم را می بینم
که ابرهایش بغض کرده اند
اما حتی شانه ای از درخت خشکیده ای
برای بارش نمی یابند
میترسم از روزی که بی هوا
هوای دلم طوفانی شود
از طوفانش هراسی ندارم
اما با بی پناهی چه کنم،
نه چمنی، نه سبزه زاری،
که بر آن بغض فرو خفته ام ار جاری کنم،
بیا....
شانهایت را برای گریه کردن دوست دارم...

 

[Ops]

برای تویی که قلبم را شکستی می نویسم :

تویی که خاطراتت تنها امید زیستن برای من است

« همچنان دوستت دارم »

می دانم که تو هیچگاه این جمله را درک نخواهی کرد

اما نمی دانم چرا؟

شاید تو هنوز وسعت عشق مرا در نیافته ای

شاید تو هنوز نمیدانی که من چگونه دوستت دارم

یادم می آید که می گفتی ساده باش

حال ساده می گویم : دوستت دارم