مجمعه اشعار قیصر امین پور

[*مینا*]

سبز

خوشا چون سروها استادنی سبز
خوشا چون برگ*ها افتادنی سبز

خوشا چون گل به فصلی ، مردنی سرخ
خوشا در فصل دیگر زادنی سبز

خوشا هر باغ را بارانی از سبز
خوشا هر دشت را دامانی از سبز

برای هر دریچه سهمی از نور
لب هر پنجره گلدانی از سبز​

 

[*مینا*]

قطار می رود/ تو می روی/ تمام ایستگاه می رود
و من چقدر ساده ام / که سالهای سال/ در انتظار تو/
کنار این قطار رفته ایستاده ام/ و همچنان/ به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام

 

[*مینا*]

هر چه هستي ، باش

با توأم
ای لنگر تسکین !
ای تکان*های دل !
ای آرامش ساحل !

با توأم
ای نور!
ای منشور!
ای تمام طیف*های آفتابی !
ای کبود ِ ارغوانی !
ای بنفشابی !

با توأم
ای شور، ای دلشوره*ی شیرین!

با توأم
ای شادی غمگین*!
با توأم
ای غم !
غم مبهم !
ای نمی*دانم !
هر چه هستی باش !

اما کاش ...
نه ، جز اینم آرزویی نیست
هر چه هستی باش !
اما باش !​

 

[*مینا*]

چرا عاقلان را نصیحت کنیم؟
بیایید از عشق صحبت کنیم

تمام عبادات ما عادت است
به بی عادتی کاش عادت کنیم

چه اشکال دارد پس از هر نماز
دو رکعت گلی را عبادت کنیم؟

به هنگام نیت برای نماز
به آلاله ها قصد قربت کنیم

چه اشکال دارد که در هر قنوت
دمی بشنو از نی حکایت کنیم؟

چه اشکال دارد در آیینه ها
جمال خدا را زیارت کنیم؟

مگر موج دریا ز دریا جداست
چرا بر "یکی" حکم "کثرت" کنیم؟

پراکندگی حاصل کثرت است
بیایید تمرین وحدت کنیم

"وجود" تو چون عین؟ "ماهیت" است
چرا باز بحث اصالت کنیم؟

اگر عشق خود علت اصلی است
چرا بحث "معلول" و "علت" کنیم؟

بیا جیب احساس و اندیشه را
پر از نقل مهر و محبت کنیم

پر از گلشن راز، از عقل سرخ
پر از کیمیای سعادت کنیم

بیایید تا عین عین القضات
میا دل و دین قضاوت کنیم

اگر سنت اوست نو آوری
نگاهی هم از نو به سنت کنیم

مگر کهنه شد رسم عهدالست
بیایید تجدید بیعت کنیم

برادر چه شد رسم اخوانیه؟
بیا یاد اخوت کنیم

بگو قافیه سست و نادرست
همین بس که ما ساده صحبت کنیم

خدایا دلی آفتابی بده
که از گل ها حمایت کنیم

رعایت کن آن عاشقی را که گفت:
"بیا عاشقی را رعایت کنیم"

 

[*مینا*]

سطرهای سپید

واژه واژه
سطر سطر
صفحه صفحه
فصل فصل
گیسوان من سفید می شوند
همچنان که سطر سطر
صفحه های دفترم سیاه می شوند

خواستی که به تمام حوصله
تارهای روشن و سفید را
رشته رشته بشمری
گفتمت که دست های مهربانی ات
در ابتدای راه
خسته می شوند
گفتمت که راه دیگری
انتخاب کن

دفتر مرا ورق بزن!
نقطه نقطه
حرف حرف
واژه واژه
سطر سطر
شعرهای دفتر مرا
مو به مو حساب کن!​

 

[*مینا*]

طلوع مي كند آن آفتاب پنهاني
​

زسمت مشرق جغرافياي عرفاني​

دوباره پلك دلم مي پرد نشانه چيست​

شنيده ام كه مي آيد كسي به مهماني ​

كسي كه سبزتر از هزار بار بهار ​

كسي شگفت كسي آن چنان كه مي داني ​

 

[*مینا*]

چشمها پرسش بي پاسخ حيرانيها
دستها تشنة تقسيم فراوانيها
با گل زخم، سر راه تو آذين بستيم
داغهاي دل ما، جاي چراغانيها
حاليا! دست كريم تو براي دل ما
سرپناهي است در اين بي سر و سامانيها
وقت آن شد كه به گل، حكم شكفتن بدهي!
اي سرانگشت تو آغاز گل افشاني ها!
فصل تقسيم گل و گندم و لبخند رسيد
فصل تقسيم غزلها و غزلخواني ها...
ساية امن كساي تو مرا بر سر، بس!
تا پناهم دهد از وحشت عرياني ها
چشم تو لايحة روشن آغاز بهار
طرح لبخند تو پايان پريشانيها

 

[*مینا*]

من سال*های سال مُردم
تا اینكه یك دم زندگی كردم
تو می*توانی
یك ذره
یك مثقال
مثل من بمیری؟​

 

[*مینا*]

كاش این زمانه زیر و رو شود / روی خوش به ما نشان نمی*دهد / یك وجب زمین برای باغچه / یك دریچه، آسمان نمی*دهد
​

وسعتی به قدر جای ما دو تن/ گر زمین دهد، زمان نمی*دهد! / فرصتی برای دوست داشتن/ نوبتی به عاشقان نمی*دهد​

 

[*مینا*]

نام تو را
روزی تمام غارنشینان
بر سنگها نوشتند
و سنگها از آن روز
جنگل شدند

امروز هم
از کیمیای نام تو
این واژه های خام
در دستهای خسته ی من
شعر می شوند

من در ادای نام تو
دم می زنم
شعرم حرام باد
اگر روزی
تا بوده ام
جز با طنین نام تو
شعری سروده ام !​

 

[*مینا*]

دور از همه مردم شده ام در خودم امشب
پیدا شده ام ، گم شده ام در خودم امشب

لبریز ز سرمستی و سرریز ز هستی
دریای تلاطم شده ام در خودم امشب

در هر نفسم بوی گلی تازه شکفته است
یک باغ تبسم شده ام در خودم امشب

تا نورِ تو تابیده به طور کلماتم
موسای تکلم شده ام در خودم امشب

باریده مگر نم نم نام تو به شعرم
باران ترنم شده ام در خودم امشب

هم دانه ی دانایی و هم دام هبوطم
اسطوره ی گندم شده ام در خودم امشب

 

[*مینا*]

تو قله ی خیالی و تسخیر تو محال
بخت منی که خوابی و تعبیر تو محال

ای همچو شعر حافظ و تفسیر مثنوی
شرح تو غیر ممکن و تفسیر تو محال

عنقای بی نشانی و سیمرغ کوه قاف
تفسیر رمز و راز اساطیر تو محال

بیچاره ی دچار تو را چاره جز تو چیست ؟
چون مرگ ، ناگزیری و تدبیر تو محال

ای عشق ، ای سرشت من ، ای سرنوشت من !
تقدیر من غم تو و تغییر تو محال​

 

[*مینا*]

خسته ام از آرزوها ، آرزوهاي شعاري
شوق پرواز مجازي ، بالهاي استعاري
لحظه هاي کاغذي را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بايگاني،زندگي هاي اداري
آفتاب زرد و غمگين ، پله هاي رو به پايين
سقفهاي سرد و سنگين ، آسمانهاي اجاري
با نگاهي سر شکسته،چشمهايي پينه بسته
خسته از درهاي بسته، خسته از چشم انتظاري
صندلي هاي خميده،ميزهاي صف کشيده
خنده هاي لب پريده ، گريه هاي اختياري
عصر جدول هاي خالي، پارک هاي اين حوالي
پرسه هاي بي خيالي، نيمکت هاي خماري
رو نوشت روزها را،روي هم سنجاق کردم:
شنبه هاي بي پناهي ، جمعه هاي بي قراري
عاقبت پرونده ام را،با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزي ، باد خواهد برد باري
روي ميز خالي من، صفحه ي باز حوادث
در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري
قیصر امین پور​

 

[*مینا*]

اشتقاق

وقتی جهان از ریشه ی جهنم
و آدم از عدم
و سعی از ریشه های یأس می آید
وقتی که یک تفاوت ساده در حرف
کفتار را به کفتر
تبدیل می کند
باید به بی تفاوتی واژه ها
و واژه های بی طرفی
مثل نان دل بست
نان را
از هر طرف بخوانی
نان است !​

 

[*مینا*]

وقتی تو نیستی نه هست های ما چنان که بایدند و نه بایدها
هر روز بی تو روز مباداست

 

[*مینا*]

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست
سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست
ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای ، های های عزا در گلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست
" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت
" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست
تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکست